De zin brengen “gaan met je gevoel “naar een geheel nieuw niveau, Anthony en Joe Russo koos de locatie van hun kantoor vanwege de nabijheid van pasta. Ooit vaste gasten bij de late Westside-buitenpost Sotto van de in LA gevestigde chef-kok Steve Samson, kreeg het duo een vroege uitnodiging voor zijn Italiaanse opvolger, Rossoblu, in 2017 – hetzelfde jaar dat ze hun productiebanner, AGBO, lanceerden.
‘Terwijl we aten in dit halfafgebouwde restaurant, vroegen we hem naar de rest van de ruimte’, herinnert Joe zich hun eerste bezoek aan het dunbevolkte gebouw in het Fashion District in het centrum van LA. Vijf jaar later beslaat het bedrijf van de in Cleveland geboren broers, met meer dan 40 werknemers, twee gebouwen in het complex van in totaal meer dan 30.000 vierkante meter. Daar, meer dan 16 kilometer van de belangrijkste hubs van Hollywood, hebben de frequente Marvel-medewerkers montagesuites, filmzalen en een motion-capture-podium. Ze hebben zelfs plannen voor de favoriete brouwerij van de broers, Creature Comforts, om beneden een bedrijf te openen. Er zijn gesprekken geweest over het organiseren van gemeenschapsevenementen, openluchtvertoningen en concerten, evenals het intrekken van een theatergroep in de kantoorruimte. Anthony zegt: “De reden waarom we hier echt kwamen, is dat je meer andere kunst dan film hebt.”
De Russo’s zijn geen vreemden voor exponentiële groei. Verhuizen van indiefilm (Welkom in Collinwood) om televisie te netwerken (Goede eindes, Gearresteerde ontwikkeling) naar de hogere regionen van het Marvel Cinematic Universe (Kapitein Amerikatwee Avengers sequels), gebruiken de regisseurs van een miljard dollar nu hun cachet en geld om projecten te ondersteunen die variëren van A24-breakout Alles Overal Allemaal tegelijk tot hun nieuwste regie-inspanning, de Netflix-thriller De grijze man, die de streamer op 22 juli raakt na een theatrale buiging van 15 juli. (Japanse uitgever van videogames) Nexon verwierf in januari een belang van 38 procent in AGBO voor $ 400 miljoen, met een toen gerapporteerde waardering van $ 1,1 miljard.)
Zittend in het gebied dat “de bro-zone” wordt genoemd – de kamer die hun twee kantoren met elkaar verbindt – gaven de filmmakers in juni hun mening over de recente ellende van Netflix, de nieuwe agenda van Disney en het “jeugdgesprek” rond het theatrale succes van Marvel.
Wat was de reis om te maken? De grijze man?
JOE RUSSO Een ding dat Steven Soderbergh ons leerde – hij was al heel vroeg in onze carrière onze mentor – was: “Eén voor jou. Eentje voor hen.” Je moet uitzoeken hoe je mensen geld kunt verdienen. Als je dat eenmaal hebt gedaan, kun je wat schommels maken. AGBO is echt op dat concept gebouwd. We zijn begonnen met ontwikkelen De grijze man terwijl we aan het maken waren Winter soldaat, niet wetende of we met Marvel zouden blijven werken. We hebben vier Marvel-films gemaakt. Toen we aan de andere kant uitkwamen, trokken we het project uit Sony [where it had gone unproduced since 2014].
“Winter soldaat is een anti-regeringsfilm”, zegt Joe Russo, gefotografeerd op 22 juni op het AGBO-kantoor in Los Angeles. “Het is een film over opkomen voor wat jij denkt dat juist is, versus te horen krijgen van een overheidsinstantie wat zij denken dat juist is. Dat is een explosieve boodschap in bepaalde delen van de wereld, en dat is ons verteld door fans.”
Gefotografeerd door Birdie Thompson
De film krijgt een bioscooprelease voordat deze wordt gestreamd. Was dat belangrijk voor je?
ANTHONY RUSSO Dit is een grote bioscoop. We hebben het gemaakt voor een theater. Zo schoten we het, hoe we het vormden en, op technisch vlak, hoe we het ondersteunden. Maar we werken graag samen met nieuwe partners. Er is iets heel stimulerends aan het uitbrengen van een film als deze met Netflix. Ze denken anders na over manieren om het publiek te bereiken.
JOE Ze zijn gemakkelijker om mee te werken dan een traditionele studio.
Hoezo?
JOE Hun mentaliteit is meer de mentaliteit van een techbedrijf dan van een studio. Ze zijn erg hands-off. Niemand valt je lastig. Ze hebben een andere benadering van hoe ze het budget voor de film beheersen. Het is niet zo stressvol als in een studio. Er zijn veel positieve kanten aan het werken met hen. En ik zou zeggen dat ik denk dat digitale distributie de afgelopen vijf jaar voor meer diversiteit heeft gezorgd dan Hollywood in honderd jaar. Omdat ze regionaal worden ondersteund, moeten ze verbinding en talent in die regionale markten bevorderen. Natuurlijk wordt alles altijd gedreven door geld, maar dat is een belangrijk bijproduct van een bedrijf als Netflix. Anthony en ik zijn redelijk gedisciplineerd in het agnostisch zijn over presentatie. Extractie werd 100 miljoen keer bekeken [on Netflix]. Dat is het equivalent van een bioscoopfilm van 2 miljard dollar.
Toen we met Marvel werkten, reisden we tien jaar de wereld rond. Wat dat je in staat stelt, is een begrip dat verder gaat dan een Hollywood-gecentreerd gezichtspunt van hoe je inhoud kunt creëren. We zijn agnostisch over levering. Weet je waar iedereen blij van kan worden, is dat Netflix begint met het doen van 45-dagenvensters en dat ze hun gigantische digitale distributieplatform hebben. Iedereen wint. Dat voelt als waar het heen gaat.
De naam AGBO komt van de universiteitsjaren van de Russos. Ze brachten een sketchcomedyshow uit en wilden een neprecensie in de studentenkrant schrijven om het te ‘verscheuren’ als een manier om interesse op te wekken. “We hadden een naam nodig om aan deze recensie te schrijven, dus bladerden we door het telefoonboek van Cleveland en vonden Gozie Agbo”, herinnert Anthony Russo zich, hier gefotografeerd op 22 juni op het AGBO-kantoor in Los Angeles.
Gefotografeerd door Birdie Thompson
ANTHONY We hebben ABGO zo ontworpen dat het volledig onafhankelijk is, zodat we elk project overal en op elk moment kunnen uitvoeren naarmate dingen evolueren en veranderen. We hebben geen investering in een van die modellen.
Met de ellende die Netflix nu doormaakt, zijn er implicaties voor de grotere industrie?
Het uitgestrekte DTLA-complex van de Russos bevat artefacten uit de filmgeschiedenis (verlichte celluloidstrips van beroemde films hangen bij de ingang)
Gefotografeerd door Birdie Thompson
JOE Ik denk het niet. Ze verdienen nog steeds miljarden dollars. Tussen haakjes, het is oké dat een bedrijf dat tijdens de hausse van de tech-specificaties met contant geld zat, nu wordt uitgedaagd om zijn model te heroverwegen. En op een gegeven moment moeten ze beginnen met wat we doen – grotere IP die kan worden omgezet in games en merchandising om aanvullende inkomsten op te bouwen en legacy-rijkdom op te bouwen. Dat is een pagina uit Disney’s boek. Maar ik denk ook dat Disney erg conservatief is geworden. Na-[Bob] Iger, ze lijken in IP-beheermodus te staan. Je krijgt alle Star Wars en alle Marvel die je het komende decennium aankunt. Ze veranderen allemaal. Het is ofwel een versterkte conservatieve benadering van je traditionele studio’s of het dwingt een technologiebedrijf als Netflix om het hele model te heroverwegen.
Het uitgestrekte DTLA-complex van de Russos bevat artefacten uit hun carrière (zie het scriptboek van het speelfilmdebuut uit 2002 Welkom in Collinwood)
Gefotografeerd door Birdie Thompson
ANTHONY Er is zoveel content verspreid over zoveel makers en providers dat het er bijna niet meer toe doet. Als een deel van het model verzwakt, zijn er andere delen van het model. [Top Gun: Maverick] staat klaar om te profiteren.
JOE Een ding dat we echter nog nooit eerder in deze branche hebben gezien, zijn Apple en Amazon, die twee biljoen dollar bedrijven zijn die zo rijk zijn dat hun investering in entertainment een afrondingsfout is. Je hebt traditionele bedrijven gehad die op zoek waren naar strategische allianties, zoals Sony. Maar dit waren geen bedrijven die onbeperkte middelen hadden. [With them] je zult waarschijnlijk de grootste verandering zien, maar ze gaan langzaam. Het voortbestaan van Netflix hangt af van de hoeveelheid inhoud die het produceert. Apple en Amazon willen merkverbetering zonder merkschade.
AGBO vrijgegeven Alles Overal Allemaal tegelijk. Financierde en produceerde u ook?
JOE Wij waren de startkapitaal. ik werd verliefd op [Daniel Kwan and Daniel Scheinert’s 2016] Zwitsers leger man. Een deel van wat AGBO doet, buiten gigantische IP, is die karmische schuld terugbetalen die we het universum verschuldigd zijn. Het is zeer experimenteel en heeft een niveau van absurdisme dat gepaard gaat met emotie dat ik al een tijdje niet had gezien. We dachten dat als we ze konden helpen het te kalibreren voor een iets breder publiek, er iets heel explosiefs zou kunnen zijn.
ANTHONY Er zijn niet veel mensen die die film door het systeem hadden kunnen krijgen zoals wij deden. Dat was eigenlijk Joe en ik die geloofden – en dit gaat terug op onze zeer vroege gesprekken met de Daniels – dat er misschien een filmmodel voor hen is met een iets meer commerciële dimensie.
JOE De Daniels zijn zeer gedisciplineerde filmmakers. Ze waren in staat om die film te maken voor het soort budget waarvan ik denk dat Anthony en ik, met 30 jaar ervaring in het vak, niet eens konden bedenken hoe we het moesten uitvoeren.
Wat wil je dat de industrie afleidt van het succes van? Alles overal?
ANTHONY De avontuurlijkheid ervan.
JOE Het wonder van Alles Overal Allemaal tegelijk is dat ze vijf jaar aan die film hebben gewerkt en het is zeer inventief, een zeer persoonlijke uitdrukking en echt interessant gebruik van het twee uur durende verhaalformaat. Maar verdomme, daar zijn er niet veel meer van. Het is geen gemakkelijk soort film om te maken. We maken films zoals De grijze man zodat we de Daniels kunnen helpen maken Alles Overal Allemaal tegelijk. De manier waarop Soderbergh maakte Oceaan 11 zodat hij ons kon helpen maken Welkom in Collinwood. U kunt zakelijke inhoud gebruiken om meer persoonlijke projecten te ondersteunen.
Funko-poppen gemaakt naar hun gelijkenis: “De mijne lijkt precies op JJ Abrams”, zegt Anthony. “En de mijne lijkt op Joe Pesci”, voegt Joe eraan toe.
Gefotografeerd door Birdie Thompson
Marvel is opgezet als een industriefolie. Is dat iets wat jullie allebei is opgevallen?
ANTHONY Het overweldigende succes van die films heeft ertoe geleid dat ze iets vertegenwoordigen dat ‘anders’ is geworden of misschien om welke reden dan ook niet haalbaar is voor sommige anderen. Niet elke film hoeft wereldwijd geliefd te zijn.
JOE Toen ik 19 was, was ik dol op U2. En toen begonnen ze wat commercieel succes te krijgen, buiten hun MTV-begin, waar ze de grootste band ter wereld waren. En ik dacht: “Ik haat U2. Ik ben ziek van U2. Ze zijn zo alomtegenwoordig!” Dat was gewoon mijn ego dat mezelf probeerde te definiëren tegenover de massa. Toen, 10 jaar later, dacht ik: “Ik hou verdomme van U2. Waarom deed ik dat?” Ik ben het ontgroeid. Het voelt als een heel jeugdig gesprek. Het geheel voelt verdrietig en cynisch en pessimistisch aan. Je hebt het over films waar 10-jarigen om huilen en smeken om te gaan zien. Ze zullen zich nog tientallen jaren herinneren dat ze daar met hun grootvader waren. Geef me een verdomde pauze.
Terwijl de industrie haar weg na de pandemie blijft vinden, wat is een ingesleten denkwijze die u zou willen veranderen of verschoven?
ANTHONY Alles. (lacht.) Ik haat het om op dat niveau jeugdig te zijn. We houden van alles over klassieke cinema, maar daar zijn we nooit zo dierbaar in geweest, op welke manier dan ook, in welke vorm dan ook. Wat ons altijd het meest enthousiast heeft gemaakt, is [the question], hoe breng je het vooruit? Dit maakt deel uit van onze filosofie in termen van niet kostbaar zijn over theatrale distributie. Hoe kom je van de oude modellen af? Hoe bereik je doelgroepen die nog niet eerder zijn betrokken? Dat zijn de meest interessante dingen voor ons.
JOE Auteursfilmmaken is op dit moment 50 jaar oud. Het werd bedacht in de jaren ’70. Daar zijn we mee opgegroeid. We waren kinderen, het was heel belangrijk voor ons. Maar we zijn ons er ook van bewust dat de wereld moet veranderen en hoe meer we proberen te voorkomen dat deze verandert, hoe meer chaos we creëren. Het is niet aan iemand om de ideeën van de volgende generatie te verwerpen. We zitten nu in een crisis omdat iedereen met elkaar in oorlog is. Het is triest om te zien, als jongens die opgroeiden van film houden. Een ding om te onthouden is ook dat het een elitair idee is om naar een theater te kunnen gaan. Het is verdomd duur. Dus dit idee dat werd gecreëerd – waar we aan vasthouden – dat het theater een heilige ruimte is, is onzin. En het verwerpt het idee om iedereen onder de tent toe te laten. Waar digitale distributie waardevol is, behalve wat ik eerder zei over hoe het diversiteit heeft gestimuleerd, is dat mensen accounts kunnen delen; ze kunnen 40 verhalen krijgen voor de prijs van één verhaal. Maar het hebben van een soort cultuuroorlog over de vraag of daar waarde in zit of niet, is voor ons verdomde bananen.
Interview bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Een versie van dit verhaal verscheen voor het eerst in het nummer van The Hollywood Reporter van 15 juli. Klik hier om je te abonneren.