Vraag Sheryl Anton hoe ze bij haar man Vern op het platteland van Martinborough terecht is gekomen en ze lacht: “Fatale fout.” Ze wilden niet verhuizen. Sterker nog, ze leefden nog lang en gelukkig in Eastbourne op een prachtige plek “nabij het water”. Ten slotte, zegt ze, “hebben we een huis gevonden waar we niets voor hoefden te doen.”
Maar ze waren op zoek naar een ontwikkelingsproject. Verne, een bouwvakker die op filmsets werkte, kreeg een oud huis aangeboden dat was verhuisd van een landgoed in Eastbourne. “We dachten, wat is een betere plek dan Wairarapa om wat land te vinden?”, zegt Cheryl. Dus reden ze de heuvel op, zeggen inwoners van Wellington, en vonden het perfecte perceel in de etalage van een makelaar. Helaas. “Het spijt me zo, we hebben op dit moment een contract getekend”, zei de zaakwaarnemer.
Lees verder:
* Prachtige nieuwe constructie aan de rivieroever verlicht de pijn van afscheid nemen
* Een passie voor antiek brengt leven in het erfgoed van Lyttelton Estate
* Huisrestaurateurs die verliefd worden op een rotswand
Ze stonden op het punt te vertrekken toen Verne iets anders opmerkte – “een klein stukje Toscane dat in een grondveld zit”. Niet te gebruiken als ontwikkelingsproject maar als permanente woning. Toen Cheryl erop wees dat ze hun droomhuis al in Eastbourne hadden, herinnerde hij haar eraan: “Je wilt naar Martinborough, je bent een ontwerper, je bent een ontwerper, we kunnen bed & breakfasts en bruiloften bieden …” Het idee was nogal pakkend.
Paul McCready / NZ House & Garden
De keuken wordt gedomineerd door de uitstraling van deze jonge Ethiopiër. De tafel was een Trade Me-plek die Vern ontdekte met de rugloze en antieke Hongaarse deegkom van Peonies Home & Living in Martinborough.
De waarheid is dat Wairarapa al geruime tijd roept. Cheryl heeft er altijd al met pensioen willen gaan, maar nog niet. Het romantische idee werd verworpen tot op een ochtend in mei, toen Cheryl opstond en Verne buiten “in de vrieskou” woedend de weg zag vegen. Ik vroeg Cheryl wat er aan de hand was. ‘Ik wil dit huis,’ gaf Vern toe. “Het is de laatste open dag vandaag.” Omdat Vern meestal de relaxte persoon in een relatie is, wist Cheryl dat dit gevaarlijk was. Dus zagen ze het pand weer – een huis met één slaapkamer op 4 hectare grond met olijfbomen en een prachtig uitzicht. En de voortuin staat vol met auto’s met andere verliefde kopers die in de rij staan om met de dealer te praten.
Het echtpaar had slechts vijf dagen om een bod uit te brengen, geen behoefte aan tijdelijke financiering en vier dagen om hun huis te verkopen. ‘Waar een wil is, is een weg’, zei Cheryl en ze organiseerde een open huis voor de schemering in Eastbourne. Ze hadden die avond drie shows en Cheryl barstte al snel in tranen uit “omdat ik van dat huis hield.” Het was ook een risico. Als ze geen huis in Martinborough krijgen, wordt al hun geld uitgegeven en kunnen ze nergens heen. Toen ze het nieuws ontvingen dat Olivio˜nor (zoals ze sindsdien zijn genoemd) van hen, barstte Cheryl opnieuw in tranen uit – maar deze keer op een goede manier.
Hoewel het paar verliefd werd op hun kleine Toscaanse villa en het uitzicht op de zonnige heuvels, was er genoeg te doen. In het begin was het modderig en zat in een klein veld. “Op het moment dat we hier aankwamen, was ik daar buiten, aan het graven en landschapsarchitectuur”, zegt Cheryl. Ook was er maar één slaapkamer en één badkamer. De keuken was klein, ‘als een voorraadkast van een butler’, en wat een nieuwe keuken zou worden, was een garage die bewoond werd door schoorstenen, muizen en grasmaaiers.
Er was een mezzanine die in de winter bevroor en gewoon ruimte opslokte – de vorige eigenaar gebruikte het pand voornamelijk in de zomer.
“De visie hier was ‘laten we gewoon beginnen'”, zegt Cheryl. “We hebben haar min of meer gestript.” Het paar werkte 12 maanden hard, “slapend op de vloer of waar we maar een plek konden vinden, en pluizig, opnieuw bedraad , en plafonds in Het huis heeft nu drie kleine maar perfect ontworpen slaapkamers en drie badkamers, met dakramen voor extra verlichting.Lange mensen moeten een beetje voorzichtig zijn in de badkamer boven, maar er is een grote badkamer beneden, zegt Cheryl.
Gelukkig is Vern een ‘genie’ die ruimte steelt van elk bruikbaar deel van het gebouw – de verandering die de meeste controverse veroorzaakte, was het creëren van voldoende badkamerruimte boven met een eigen badkamer op verzoek van Cheryl. Een collega-schilder uit de begindagen van Vern werd aangespoord om een antieke look voor de buitenkant te creëren, met precies de juiste patina. “We hebben wekenlang samengewerkt om de juiste kleur te krijgen”, zegt Cheryl.
Paul McCready / NZ House & Garden
Het uitzicht vanaf het balkon richting de olijfgaard en het Tararua gebergte; Cheryl trainde White Jasmine op de pergola-pilaren en het antieke smeedijzeren hek rechts, is van Country Trader; De ligstoelen voor de open haard zijn een geweldige plek om de lokale wijn te proberen en naar de zonsondergang te kijken.
In de tuin wist Cheryl precies wat ze wilde: eenvoud. “Ik wilde geen rommelige uitstraling hebben. Ik wilde rechte lijnen en een formele beplanting.” Er zijn buiten eethoeken, een rustieke pergola, een petanquebaan, fonteinen, kerstverlichting en een ‘heerlijke open haard ‘s nachts’. Het schilderij is eenvoudig in groen en wit: laurier, doos en corokia voor een structuur met rozen, kamperfoelie en sterjasmijn voor de bloemen. Het elegante potlood is Cheryl’s favoriete boom. Er was echter een beetje een ramp met witte lavendel: “We hebben hier veel konijnen en ze hebben veel gegeten. Tegenwoordig worden laptops geleverd met een hoogwaardige grafische kaart.”
Met dit perfecte uitje besloot het paar de romantiekfactor te verhogen door kleine bruiloften te organiseren. Cheryl is tenslotte een bloemist en voormalig styliste en haar beide zussen vieren het huwelijk. Mensen “schijnen” met hun beloften, ringen, goede vrienden en familie. “We hadden een schaking toen er net twee mensen waren gekomen en ‘s avonds rond de open haard waren getrouwd; het was een bruiloft in de schemering met de volle maan.” Als het stel in de villa wil blijven, is er geen probleem; Cheryl en Verne zetten hun caravan (Marcel genaamd) af en kamperen in de buurt.
“Als iemand 10 jaar geleden tegen me had gezegd: ‘Je zou naar het land verhuizen’, had ik niet over je leven gepraat”, zegt Cheryl. “Wij zijn de mensen van Wellington, wij zijn de mensen van de stad.” Maar nu: “Ik heb hoge hakken, oorbellen en schoenmake-up opgegeven.
“We vinden het heerlijk om elke avond met een glas wijn naar het landschap te kijken en te zeggen: ‘Waar wil je anders zijn? En dat is zo vredig.'” Hoewel, voegt ze eraan toe, omdat ze dit land is, “Je hebt een rare lul.” Wat begon als een vergissing, lijkt uiteindelijk een wonderbaarlijk toeval te zijn geworden.
Vraag en antwoord met Verne en Cheryl Anton
Beste bewaartip: Twee zeecontainers om alle extra sets van mijn vrouw in te doen. (Verne)
Voorkeur klus: promotor. Ik hou van rijden – het is mijn tijd weg van mijn dagelijkse werklast. (Cheryl)
Advies voor andere huiseigenaren: Probeer buiten de kaders te denken om een oplossing voor een probleem te vinden. (Verne)
Beste decoratietip: Trek erin, heb plezier en leer je spullen kennen voordat je dingen gaat veranderen. (Cheryl)
Trotsste DIY-moment: De patio voor de villa. (Verne)
Beste arbeidsbesparende apparaat: Mijn man – een manusje van alles en een redder voor velen. (Cheryl)
Ik moedig de beslissing aan om te verlengen: Om mijn man de leiding te geven bij het plannen van het juiste gebruik van de ruimte. (Cheryl)
Slechtste moment in de tuin: Toen ik erachter kwam dat ik een luide, onbeheersbare laesie had.
Beste geld dat we ooit hebben uitgegeven: De keukentafel die we op Trade Me vonden voor $ 75. Het was zwart, maar Vern ontdeed het van hout. (Cheryl)
Beste advies ooit gekregen: Mam zegt dat ik met je hart loop. (Cheryl)
Een quote die ik vaak gebruik: Maak een reservekopie van de bus. (Cheryl)