Reactie per mail op zondag: Onderhandelen met de EU Schiet op, vederlicht – en bekeer u op uw gemak

op het punt waar Het vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie En in het vredesproces in Noord-Ierland is er een soort draaikolk van tegenstrijdige machten, zoals die in Coryfrican Bay voor de westkust van Schotland.

Het is erg moeilijk om te navigeren, zelfs voor de dapperen en ervaren. In 1998 omzeilde het Vredesakkoord op Goede Vrijdag op sluwe wijze een aantal ernstige kwesties door ze uit te stellen naar de toekomst of te doen alsof ze waren opgelost terwijl dat niet het geval was.

Maar de speciale regelingen van de provincie buiten de Europese Unie, die een nieuwe botsing met Dublin hoopt te voorkomen, hebben deze verborgen kwesties nieuw leven ingeblazen.

Sterker nog, alles wat ermee te maken heeft proberen op te lossen Noord-Ierland Het is alsof je een Rubik’s Cube probeert te verslaan, in het donker, onder water en met één hand op je rug gebonden.

Het is bekend dat het probleem ging over wat Theresa May deed om haar uit Downing Street te krijgen. De even beroemde Boris Johnson dacht dat hij, toen hij haar aantrad, door pure durf en karakterkracht haar had ingehaald.

Maar Frankrijk en Duitsland zijn al maanden intensief bezig met het zoeken naar een nieuwe deal. De Europese Unie is nog steeds verontwaardigd. Sommigen in de Britse politiek vinden dat de onvrede moet worden onderdrukt door de deal nu te heroverwegen.

Zoals we dit weekend kunnen zien, begint premier Rishi Sunak te ontdekken hoe moeilijk en complex het is.

Misschien had hij meneer Johnson moeten raadplegen voordat hij zich eraan overgaf. De afgelasting van de geplande ontmoeting tussen de koning en de voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen op het elfde uur baart zorgen.

De vorst betrekken bij zo’n controversieel politiek gebied is grondwettelijk gevaarlijk, vooral als er later dingen uitbreken.

Suggesties dat een deal de “Windsor-overeenkomst” zou kunnen worden genoemd, zijn het soort flirterige klappen waaraan de regering-Blair zich heeft overgegeven. Verdien jij zo’n titel?

Er moeten leidende vragen worden gesteld. Zullen fabrikanten in Noord-Ierland volgens dit plan bijvoorbeeld goederen maken die voldoen aan de wet- en regelgeving van het VK of de EU?

Als ze zich aan de EU-regels moeten houden, dan weerspiegelt de rest van het VK de EU-regels – wat geen Brexit is. Of niet, dan splitst het VK zich op en blijft een deel ervan in de baan van Brussel.

Een andere test is of de franchises nu officieel onder onze controle staan. Of werd het verleend door de Europese Unie, die de uiteindelijke macht zou behouden en dus het recht om het in te trekken?

Als dat zo is, behouden ze een sterke invloed over dit land, die ze zeer waarschijnlijk zullen gebruiken.

De vraag die de regeringsaanhangers zorgen zou moeten baren, is: waarom haast de heer Sunak zich waar deskundigen vrezen dat hij heen zal gaan?

Waarom een ​​mogelijke confrontatie riskeren met de DUP, die niet aarzelt om haar aanzienlijke macht te gebruiken om elke regeling in Noord-Ierland die ze niet wil te blokkeren, en die belangrijke bondgenoten heeft onder Tory-parlementsleden?

De meeste Britten zijn niet geïnteresseerd in het Noord-Ierse raadsel en zien het niet als een urgent probleem dat onmiddellijk moet worden opgelost.

De lokale verkiezingen in mei zullen waarschijnlijk al een zenuwslopende ervaring worden voor de Conservatieven.

Als ze zich echter concentreren op de dingen waar hun aanhangers echt om geven, met name immigratie en misdaad, kunnen ze miljoenen stemmen terugwinnen. Sir Keir Starmer is niet Tony Blair.

De volgende verkiezingen zijn nog niet verloren. Maar zo zal Sunak niet winnen.