Paul Hollywood Hij eet Mexico
troef
evaluatie: 
Herhaal nooit een grap. Als je er de eerste keer niet om moet lachen, doe dan gewoon alsof je het niet hebt gezegd – want het wordt weer een stuk groter.
Paul Hollywood realiseerde zich dit niet. Hij is een van die jongens die een opmerking blijft herhalen als hij denkt dat het grappig is, zelfs als al het bewijs anders zegt.
In een straatcafé bij Paul Hollywood Eats Mexico (C4) stampte hij op een taco toen de telefoon van de chef-kok ging.
Paul giechelde en liet een vermoeide grijns horen die elke avond in pubs in heel Groot-Brittannië te horen was: “Als het mijn moeder is, zeg haar dan dat ik er niet ben.”
Hij is geen tv-presentator, hij is saai in de bar. Stuur na elk avontuur in Mexico-Stad een vooraf geschreven samenvatting naar de camera. Zonder zijn script was hij hulpeloos
Taco Packer keek hem kalm aan. Onverschrokken drong Paul er echter bij zijn vertaler op aan de grap in het Spaans te herhalen. Opnieuw werd ze begroet met stilte.
Dit vat Paulus samen. Hij is geen tv-presentator, hij is saai in de bar. Stuur na elk avontuur in Mexico-Stad een vooraf geschreven samenvatting naar de camera. Zonder zijn tekst stond hij machteloos.
In een winkel die piñata’s verkoopt, de versieringen van papier-maché die snoepjes uitgieten wanneer er met stokjes op wordt geslagen, echoot hij zachtjes: ‘Dit is geweldig. Geweldig. Geweldig. Prachtig.’
Zijn ogen lichtten echter op toen hij een piñata zag in de vorm van een heksenmodel in een bondagekostuum. Terwijl Paul op zoek is naar woorden, wordt het aan verteller Rebecca Front overgelaten om hem kennis te geven. Ik las de voice-over voor op een eenogige vrouwentoon op haar horloge.
Paul’s onvermogen om te improviseren was het duidelijkst toen hij op een overdekte markt een vleeskraam tegenkwam die reclame maakte voor tijgersteaks en leeuwenburgers.
Herhaal nooit een grap. Als je er de eerste keer niet om moet lachen, doe dan gewoon alsof je het niet hebt gezegd – want het wordt weer een stuk groter. Paul Hollywood realiseerde zich dit niet. Hij is een van die jongens die een opmerking blijft herhalen als hij denkt dat het grappig is, zelfs als al het bewijs anders zegt
Paul mompelde: ‘Daar heb ik een probleem mee. “Dit mag niet gebeuren.” Al snel overtuigde hij zichzelf ervan dat het slechts een marketinggimmick was: “Ik wens het.”
Een man met een cameraploeg de halve wereld over sturen voor een dieetprogramma, en hem zo’n verhaal laten negeren, is erger dan absurd. Hier was een schandaal dat onderzoek vereist. Paul kon de verkoper aanspreken en vragen waar het vlees vandaan kwam, of het nu illegaal was geïmporteerd of in Mexico was verbouwd.
In plaats daarvan hield hij zijn vingers vast en liep weg. Dat is een fiasco voor elk tv-programma, en het vat samen waarom het zinloos is om een jurylid van een broodwedstrijd te sturen om een reisverhaal te maken.
Als er een onderzoeksjournalist nodig is, kun je niet beter doen dan een grizzly Scandinavische man.
Trome (BBC4) leverde een goed voorbeeld van deze soort, in Hannes Martinson, een man wiens glanzende witte baard het uiterlijk van een ijsbeer deed, vond dode zeehonden en vermoedde sterk een val.
We ontmoeten Hannes, gespeeld door Ulrich Thomsen, op weg naar huis naar de Faeröer – een groep vulkanische rotsen in de Noord-Atlantische Oceaan, halverwege IJsland en Noorwegen. Hij is net uit de VS gegooid omdat hij gênante vragen over industriële vervuiling op de verkeerde mensen had geschoten – “of de juiste mensen”, zei hij met grimmige trots.
Voordat zijn vliegtuig landde, belde een milieuactiviste een videoboodschap om hem te waarschuwen voor een gevaarlijke samenzwering op de eilanden – en om eraan toe te voegen dat zij trouwens de dochter is waarvan hij nooit wist dat ze die had.
Dit is het onheilspellende Deense type politieke misdaadthriller met ondertiteling, waarin vrouwelijke rechercheurs zich kleden in duimdikke breisels en minder belangrijke karakters van de weg verdwijnen nadat hun auto’s zijn vernield.
Afgezien van storingen, geeft een groot deel van de Faro-scène deze zesdelige serie het uiterlijk van een advertentie voor hoogwaardige gezinshatchbacks. Klinkt als een geweldige plek voor een drive-away vakantie, behalve dat je waarschijnlijk als een ander lijk in de Inspector Pullover-zaak zult eindigen.
Weekend Arc Intro: Archiefbeelden, In My Life As A Rolling Stone (BBC2), kijk hoe zanger Dean Martin de band introduceert met een grimascover en wat Rat Pack-jargon. “Ik rolde terwijl ik stoned was,” zei hij, “dus ik weet niet waar ze over zingen!”