In juni is een team van natuurexperts van plan de vulkanische kliffen en natuurlijke grotten van een klein eiland in de Middellandse Zee te bestormen om te jagen op een soort die uit de hand is gelopen: wilde geiten.
Het is de eerste stap in een missie om het Eolische eiland Alicudi, ten noorden van Sicilië, te ontdoen van de honderden wilde geiten die het hele jaar door de ongeveer honderd bewoners van het eiland verdringen, zodat de dieren elders kunnen worden geadopteerd. .
“We zijn er allemaal voorstander van dat de geiten vrij rondlopen, maar laten we duidelijk zijn: dit zijn niet de kleine geiten van Heidi”, zegt Karolina Barnau, raadslid in het naburige Lipari, dat de andere Eolische eilanden beheert. “Sommige van hen kunnen gevaarlijk worden.”
Nadat ze in Alicudi zijn geconfisqueerd, worden de geiten naar een schuur in de buurt van de haven van het eiland vervoerd, op ziekten getest en vervolgens op een schip met bestemming Sicilië geladen, waar ze twee maanden in quarantaine zullen doorbrengen. Daarna kunnen ze worden geadopteerd en naar groenere weiden worden verplaatst.
Het is echter niet zo duidelijk als het lijkt.
Giovanni Dell'Acqua, de regionale overheidsfunctionaris die toezicht houdt op het project, zei dat de geiten snel zijn en in één sprong 3 meter kunnen springen. Ze kunnen ook tot 175 pond wegen – ‘denk eens na over wat dat betekent’, zei hij.
Hoewel de dieren “voor de kortst mogelijke tijd” in Alicudi zullen worden opgesloten, zei de heer Dell'Acqua, hebben de ambtenaren nog niet besloten welk type boot zal worden gebruikt om de geiten veilig naar het vasteland te vervoeren.
“Geloof me, het vangen van geiten op een eiland als Alicudi is een zware strijd,” zei hij.
Met een oppervlakte van 2 vierkante kilometer is Alicudi het minst bevolkte en meest afgelegen van de zeven Eolische eilanden voor de noordkust van Sicilië. Bij gebrek aan auto's en veel andere voorzieningen vervoeren ezels nog steeds hun spullen op onverharde straten, en de afstanden vanaf de haven worden in graden gemeten.
“De aantrekkingskracht van het eiland is dat er niets is”, zegt Pietro Lo Cascio, een zoöloog en natuuronderzoeker op de Eolische eilanden.
De geiten zelf arriveerden ongeveer 35 jaar geleden, toen een eilandbewoner de voedselvoorziening van het vasteland wilde aanvullen. Op een gegeven moment werd een handjevol geiten gescheiden en achtergelaten om zich te voeden op het ruige terrein van de slapende vulkaan.
Het duurde niet lang voordat het aantal herkauwers groter werd dan de mens, waardoor toeristen in verrukking kwamen door hun zomerherinneringen te verpesten met foto's. Maar de lokale bevolking was woedend toen de geiten hun tuinen en fruitbomen binnendrongen en langs de traditionele stenen muren sprongen die uitkeken over het eiland, waardoor velen van hen vielen.
Naarmate de jaren verstreken, trokken de geiten van de top van het eiland naar bevolkte gebieden, op zoek naar steeds slinkende voedselvoorraden – “zelfs de huizen van mensen”, zei mevrouw Barnau, het raadslid, wier mandaat ook dierenrechten omvat. Begeleiden van de schenking van geiten.
Hoewel Alicudi een natuurreservaat is, brengt het toenemende aantal geiten de biodiversiteit van het eiland in gevaar.
zei de heer Lo Cascio Hij waarschuwde in 2008, toen hij lid was van de gemeenteraad van Lipari, over de groeiende geitenpopulatie. Er wordt geschat dat er destijds tussen de 200 en 300 geiten in Alicudi waren.
afgelopen jaar, Volkstelling Hij telde 600 geiten, een verhouding tussen geiten en mensen van zes op één, maar de heer Lo Cascio betwijfelt of de verhouding hoger is.
Hij zei dat als er jaren geleden actie was ondernomen, de situatie “met minimale inspanning” had kunnen worden opgelost. “Vandaag is een ramp.”
Mevrouw Barnau zei echter dat het geitenadoptieprogramma dit jaar door de regionale overheid en het lokale bestuur in het hele land is geïntroduceerd Publieke aankondigingtrok bestellingen voor geiten aan die veel groter waren dan het aantal beschikbare dieren.
Natuurexperts gaan nu proberen zoveel mogelijk geiten te vangen voordat het toeristenseizoen medio juni begint.
Mevrouw Barnau zei dat de gevangen dieren gelabeld zouden worden, zodat ambtenaren hun ‘lot’ konden volgen. Ze zei dat als het initiatief succesvol zou zijn, het waarschijnlijk op andere Eolische eilanden zou worden herhaald.
Maar niet iedereen vindt het krijgen van geiten een goed idee.
“Ze hadden minder wrede oplossingen kunnen vinden” dan het weghalen van de geiten uit hun vertrouwde land, zegt Lorenzo Croce van de dierenrechtengroep Aidaa, die een juridische klacht indiende in de hoop dat lokale aanklagers en een regionale rechtbank de weggeefactie zouden tegenhouden.
Aida had voorgesteld de geiten naar een opvangcentrum in Italië te vervoeren voor dieren die van de slacht waren gered. ‘Ze hebben het recht om aan het einde van hun natuurlijke leven rustig te sterven’, zei Cross. Maar hij zei dat het voorstel werd afgewezen.
Het introduceren van wilde geiten in een kudde “gebeurt meestal vrij soepel”, zegt Mourad Al-Raqiq, een expert op het gebied van kleine herkauwers bij ICARDA, een internationaal onderzoekscentrum.
De heer Rekik waarschuwde dat het vangen van wilde mannetjesgeiten een bijzondere uitdaging kan zijn – en als ze hoorns ontwikkelen, is het “enigszins gevaarlijk voor de mensen” die het vangen doen. “Misschien kunnen deze dieren zichzelf verdedigen”, zei hij.
Als de geiten ontsnappen, moet het team mogelijk 'toevlucht nemen tot Plan B', namelijk ze neerschieten en doden, als ze daarvoor een vergunning krijgen, zei Dell'Acqua.
De heer Del Acqua zei dat veel lokale bewoners al een vorm van controle uitoefenen over het aantal geiten door ze neer te schieten en op te eten. ‘Hun koelkasten zijn vol, dat kan ik je verzekeren’, zei hij.