Pretenders proberen de hele tijd creatieve benaderingen uit, en soms slagen ze daarin. Maar sommige experts maken zich zorgen dat een zaak waarbij een voormalige president betrokken is, niet geschikt is voor creatieve tactieken. “Is dit echt het geval wanneer u een partij wettelijk of feitelijk zou willen laten vallen in de aanklacht tegen u, gezien het gewicht hiervan politiek, sociaal, cultureel en voor democratie?” zei Rebecca Ruebe, een professor aan de New York Law School en een voormalig procureur-generaal.
Is er een precedent?
Chiefs zijn al eerder in juridische problemen geraakt. Veel historici geloven dat Richard Nixon zou zijn afgezet in verband met het Watergate-schandaal als hij geen gratie had gekregen van zijn opvolger, Gerald Ford. En Bill Clinton, in een deal om vervolging te voorkomen nadat hij zijn ambt had verlaten, gaf toe onder ede te hebben gelogen over zijn affaire met Monica Lewinsky, betaalde een boete en stemde ermee in zijn wettelijke vergunning op te geven.
Trump staat ook voor andere onderzoeken – naar zijn betrokkenheid bij de aanslag op het Capitool van 6 januari, zijn pogingen om de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken en zijn omgang met geheime documenten.
Er is ook een minder ernstig voorbeeld van de arrestatie van een president: een politieagent uit Washington D.C. arresteerde Ulysses S. Grant in 1872 voor het versnellen van zijn paard en wagen voordat hij hem liet gaan.
wil je blijven
Creatieve juridische tactieken zijn inherent riskant. Rechtbanken vertrouwen meestal op zaken uit het verleden om lopende zaken te beslissen. Maar de zaak van Trump is de eerste in zijn soort, of het nu gaat om het beschuldigen van een voormalige president of het ontwikkelen van een nieuwe juridische strategie.
Het heeft ook zwakke punten. In 2012 lieten federale aanklagers de aanklacht tegen John Edwards, een voormalige democratische presidentskandidaat, vallen nadat juryleden hadden gestemd om hem vrij te spreken op het ene punt en vastliepen op het andere. In dit geval zeiden openbare aanklagers dat Edwards de federale wetten voor campagnefinanciering schond om te betalen voor een plan om een affaire te verdoezelen. Het is duidelijk dat de jury niet dacht dat er genoeg bewijs was om Edwards aan het plan te binden.
In het geval van Trump zijn er enkele voorwaarden in het voordeel van de vervolging. Het gaat voor een rechter en een jury in een zeer democratische stad. En de rechter die naar verwachting de zaak zal voorzitten, Juan Merchan, hield eerder toezicht op de veroordeling van het familiebedrijf Trump.