Het betoverende Bourgondische hotel dat gastronomische gerechten en een vleugje Austin Powers-flamboyantie biedt

De kaascursus is gearriveerd en de vrouw van de eigenaar, Sophie, is druk bezig onze dochter, Emma, ​​verhaaltjes voor het slapengaan te lezen op een bank bij de receptie.

We zitten buiten op het terras. De zon gaat onder en een licht briesje ritselt zachtjes de bladeren van de boom boven onze tafel terwijl we genieten van de heerlijke boterachtige Chardonnay van de wijnmakerij Domaine Andre Bonhomme op slechts 400 meter afstand en ons een weg banen door les fromages, die goddelijk zijn.

Ja, het is veilig om te zeggen dat we ons al meteen thuis voelen in Hotel Frederic Carrion – een karaktervolle voormalige koetsiersherberg met 10 slaapkamers gelegen in het aangename dorp Vire in het zuiden van Bourgondië, net ten noorden van Macon. En we zijn hier nog maar een paar uur.

De huiselijke sfeer is grotendeels te danken aan de charme van Sophie en haar man, chef-kok-eigenaar Frederic Carrion zelf.

Emma is dol op Sophie en wij ouders wentelen ons in de attente maar probleemloze bediening tijdens onze degustatiemenu-ervaring.

Frederic presenteert elk gerecht zelf en legt uit hoe ze in elkaar zitten. Zijn Engels is niet geweldig, dus hij doet dit allemaal in het Frans, maar gelukkig is mijn partner een native, dus vertaalt ze de beschrijvingen van Frederic’s creaties, die variëren van het sublieme tot het enigszins surrealistische.

Ik ben bijvoorbeeld niet helemaal zeker van de gepureerde spinazie in een martiniglas en hij lijkt licht geobsedeerd door asperges – de groente duikt op in drie gerechten. Maar naast de kazen houden we ook van het malse hoofdgerecht van rundvlees met superrustiek gevogeltesap en het slimme kaas-ijsdessert.

Frederic’s zwak voor het ietwat onconventionele komt ook tot uiting in onze slaapkamer – een flamboyante ‘liefdessuite’ uit de jaren 80 (niet de officiële beschrijving) die op gespannen voet staat met de landelijke gevel van het pand.

Er is een enorm rond bed; hartstochtelijk rouge scheidingswand (met een groot gat in het midden), lamp, gordijnen en meubels – en zeer glanzende zwarte tegels.

Het voelt allemaal heel Austin Powers aan.

Elke ochtend keren we terug naar het terras, met zijn mooie gebladerte en ijzeren lantaarnpalen, en voelen we opnieuw de Bourgondische boetieksfeer – en ervaren we het heerlijke ontbijt van Mr Carrion.

U hoeft niets te bestellen, er wordt natuurlijk een enorme spreiding aangelegd. De kernelementen zijn een enorme pot koffie, yoghurt, een mand met croissants en chocola, kersencake, een kaas- en charcuterieplank en brood en jam, met af en toe kommen frambozen van de subs-bank.

Na het ontbijt nemen we deel aan een van de belangrijkste activiteiten in Bourgondië – dwalen door de landelijke dorpjes waar je niet verblijft.

Een juweeltje dat we verkennen is Brancion – een minuscuul middeleeuws gehucht waar auto’s verboden zijn.

Er is een parkeerplaats op ongeveer 100 meter buiten de omtrek, van waaruit we slenteren in een verloren gewaande cluster van gebouwen die verbonden zijn door geplaveide trottoirs en wegen.

Een absoluut genot.

Er is een fort om te verkennen, een kleine cadeauwinkel en een heerlijk restaurant genaamd Sandwicherie Les Granges Mathpieu. Hier worden flessen van de lokale rode en witte wijn (een Pinot Noir en een Chardonnay van Domaine Debreuille) met het bestek naar buiten gebracht, al dan niet gevraagd, de eigenaar dringt erop aan dat de gasten op zijn minst een hap van elk proberen (ze zijn opperste).

De tijd staat hier stil.

We verkennen ook een van de juwelen in de tiara van Bourgondië – Beaune.

Deze prachtige middeleeuwse stad ligt pal in het midden van de Bourgondische Route des Vins (‘Wijnroute’), een smalle band tussen Dijon in het noorden en Santenay in het zuiden, van 38 pittoreske wijndorpen – waaronder Pommard, Meursault en Chassagne- Montrachet – die enkele van de beste wijnen ter wereld produceert.

Geplaveide straatjes slingeren langs wijnwinkel na wijnwinkel die de sublieme producten van de regio verkoopt – en zelfs de goedkoopst ogende restaurants verkopen legendarische Bourgondische wijnen.

Voor een beetje plezier gaan we aan boord van de ‘Visiotrain‘ – een toeristisch ‘treintje’ (let op, met alleen Frans commentaar) dat dendert en stuitert rond de oudste en meest intens geplaveide gebieden van Beaune en naar enkele nabijgelegen wijngaarden.

Voordat we teruggaan naar ons hotel Frederic Carrion, is er net genoeg tijd in een toeristisch café met een authentiek bruuske serveerster voor een croque monsieur van zeven euro en een glas, voor mijn niet-rijdende partner, van Meursault – een van de beste Chardonnays die beschikbaar zijn voor de mensheid.

De volgende ochtend namen we innig afscheid van Frederic en zijn verhalenwevende vrouw, waarmee we dit hoofdstuk van onze Franse reis met tegenzin beëindigen.