In de oudheid bonden artiesten harpen of fluiten vast en gingen ze op pad om de verhalen van de Ilias of Odyssee naar mensen in grote en kleine centra te brengen.
Voor Michael Hearst doet zijn laatste tour precies dat, alleen zonder de ukelele of de fluit.
“Voor mij verbindt het me met de oude manier van doen”, zei Hurst. “Het volgt dat oude ambacht van echt theater en ik vind het erg leuk om te doen.”
Maar het verhaal dat hij vertelt is al even oud. De show is een moderne versie van de eerste-eeuwse roman van Apuleius transformatiesbekend als gouden kont de enige Latijnse roman die in zijn geheel bewaard is gebleven.
“Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in Grieken en Romeinen. Ik heb veel tragedies en komedies gedaan. Een ding met humor is dat het zich in de loop van de tijd lijkt uit te rekken.”
Het idee voor de show ontstond ruim een jaar geleden. Maar meer dan 20 jaar geleden las hij de roman voor het eerst.
“Ik vond het heel ontroerend. Het is eigenlijk een verhaal van verlossing aan het einde, hoewel hij om daar te komen veel beproevingen moet doorstaan, in een ezel moet veranderen en zien hoe mensen er echt uitzien.”
Dus het leek een natuurlijk verhaal om te vertellen in de onzekere tijden van de pandemie, en dezelfde kans om op tournee te gaan nadat hij zijn toernooitoezeggingen had gedeeld, leek het geval te zijn. vrouw in het zwartgothic horror in The Pump House Theatre in Auckland, en vorig jaar Brecht’s Het leven van Galileo Met de Auckland Theatre Company. Om nog maar te zwijgen van veel tv- en filmprojecten, waaronder het regisseren van afleveringen Mijn leven is moordEn de soefi En rollen in films mysterieuze manieren En de NorthspurDie laatste komt later dit jaar uit.
De enige onderbreking die hij kreeg was eind vorig jaar voor een operatie om de gevolgen van oude blessures op te lossen die zich hadden opgehoopt door jaren van stunts en gevechten op het podium.
Hirst, een Arts Award-winnaar wiens carrière als acteur en regisseur meer dan 40 jaar in theater, film en televisie omspant, is een fervent voorstander van toneelvoorstellingen.
“Gebruik het of verlies het, het is de waarheid. Ik hou van theater, het is mijn werk. Ik wil er gewoon beter in worden en er steeds beter in worden.”
Een solo-optreden is vanzelfsprekend voor Horst, die voor Covid . toerde dag atheïsteen toneelstuk van Tom Scott, en Houdt niet koud.
De uitdagingen zijn vergelijkbaar met elke theaterproductie – de belangrijkste daarvan is ‘drink het’ om ‘het in je lichaam, woorden, acties en gevoel te krijgen’.
“Je moet dat up-to-date houden. Dat is theaterstijl, iedereen weet dat het niet echt is. Maar het publiek en de acteurs zijn het er allemaal over eens dat het echt is. Het publiek gaat daarheen, als jij daarheen gaat. Dat is de centrale uitdaging van alle theater.”
“De massa wil van zichzelf weggenomen worden; en daarom is het nogal een spirituele ervaring, omdat het transformerend is. Het is grappig en er zit een beetje medelijden in. Dat is wat we nodig hebben in deze tijden, die bijna zo gek als het Romeinse Rijk.”
Dus de laatste tijd besteedt Hearst veel tijd in de “drink”-business. De roman zelf is ongeveer 400 pagina’s lang, dus Hearst heeft dat tot in de kern gedistilleerd en bijgewerkt voor het stuk.
“Het exemplaar dat ik voor het eerst las, was één voor één [William] Adlington, dat in het Elizabethaans Engels was, dus dat gebruikte ik. Dan is er nog mijn vrije geest. Het is dus een kwestie van vrijelijk de originele tekst aanpassen.”
Voor Hearst is het alsof je Shakespeare ziet optreden in moderne kleding, zoals ze deden in de tijd van Shakespeare. “Ze droegen wat het publiek droeg. Het zag er niet uit als ‘Shakespeare’ voor hen. Dat was Shakespeare – hetzelfde met sommige Grieken. Sommige van de problemen die naar voren kwamen, waren hetzelfde. Hij liet het er vrij modern uitzien Rechtstreeks, denk ik.”
Dat is het geval met dit stuk, dat volgens Hearst een pleidooi voor sympathie is. “Dit is absoluut wat we allemaal nodig hebben in een wereld die gek is geworden.”
Hearsts liefde voor klassiekers gaat terug tot zijn kindertijd.
“Mijn natuurlijke bedoeling, in plaats van geweren en de Tweede Wereldoorlog, was ik geïnteresseerd in Romeinen en Vikingen en zo.”
Hij ging naar het theater en speelde zijn eerste toneelstukken van Shakespeare, in het besef dat veel terug te voeren is op de vroege Romeinen en Grieken.
“Er is een hele traditie van de Romeinse mythologie en dan realiseer je je dat het gebaseerd is op de Griekse mythologie en dan jij [read] Griekse toneelstukken En plotseling kwam deze wereld, deze rijke wereld op de voorgrond, omdat de enige reden waarom de oude beelden en gebouwen wit waren, was omdat ze door hun leeftijd waren gebleekt.
“Het was eigenlijk een levendige wereld van kleuren – ze waren geschilderd in felle kleuren. Het is lawaaierig en chaotisch, vol met zoveel lawaai en geuren. We vergeten hoe belangrijk het is en je kunt het allemaal in actie zien.”
Voor Hearst is het spannend om ‘dingen’ uit die wereld te ontdekken. In 2015 bewerkte hij Aristophanes Lystratadie de komedie regisseerde met Amanda Billing als Lysstrata en zijn vrouw, Jennifer T. Atamira Ward-Leland.
Hij zegt dat de originele tijdperken van de shows fans geen zorgen maken.
“Het publiek wil gewoon iets laten zien. Theater is van nature erg riskant. Een acteur kan zijn tekst vergeten of er kan een bom op een gebouw vallen – er kan van alles gebeuren. Ik denk dat zulke mensen alles kunnen gebeuren. En er is een bedrijfsgebeuren.”
hij gaf dag atheïst Direct na de eerste sluiting en vond mensen enthousiast om uit te gaan.
“De pauze was bijna net zo lang als een act – mensen wilden gewoon kletsen en met elkaar zijn. Daar komen we altijd op terug, om in een groep te zijn en iets te delen.”
Show door “Arts on Tour”, gouden kont Hij ziet Hearst in juli optreden in 25 kleine steden in Nieuw-Zeeland, wat hem helemaal niet deert.
“Dat is wat ik mijn hele leven heb gedaan. Het begon in het midden van de jaren ’70, toen theaters nog een bedrijf waren en we ‘s avonds een show deden. Overdag repeteerde je voor de volgende show en was er een blockbuster-week “In een jaar tijd zou je zes tot acht shows doen. Dat was gewoon een gewoonte, dus dat was mijn oefening. Daar hebben we in getraind, dat is wat we doen.”
Hij treedt graag op in kleine gemeenschappen en kan zich elke avond aanpassen aan verschillende locaties, van het Opera House in Oamaru tot het Little Theatre in Picton.
“Een regel die ik voor mezelf heb gemaakt, na mijn eerste waarin ik me realiseerde welke verschillende soorten plaatsen ik zou gaan, was de beste manier om dat te doen ‘cool, ik kan hier werken’. Het betekent dat je je kunt aanpassen – het is basic en eenvoudig en echt sluw.”
Hearst is de 60 gepasseerd en geeft toe dat de noodzaak om het lichaam te accepteren oud wordt, maar wat acteurs het meest nodig hebben, is hun stem.
“Zonder geluid kun je niets weergeven. Je moet ook je regels kunnen onthouden. Ik hou van deze uitdaging om dingen te vatten. Ik ben niet geïntimideerd. Het stoort me niet dat ik een lijnboek heb om te leren. “
Om zijn tekst te leren, houdt Hurst ervan om vroeg op te staan en voor alle anderen naar de repetities te gaan en een paar uur door te brengen met het regelen van de vloer om zijn tekst te leren.
“Ik roep ze, ik zeg ze, ik fluister ze, ik zing ze. Het gaat erom woorden in je lichaam te krijgen. Mijn leren is meer een fysieke zaak dan een mentale. Als het in je lichaam zit, kun je erop vertrouwen en blijven acteren .”
Hij herinnert zich dat hij een jonge acteur was in het gerechtsgebouw in Christchurch en in de coulissen stond op het punt om zijn regels verder te lezen, toen de oudere acteur, wijlen Fred Bates, hem een kort advies gaf.
Hij keek me aan, boog en zei: ‘O mijn god, als je ze nu niet kent, zul je ze nooit meer kennen. Hij had gelijk. Beste advies dat ik ooit heb gekregen.”
Maak je geen zorgen over het advies dat Hirst zichzelf geeft, want op het podium staan is al stressvol genoeg – ook al wordt hij nog steeds nerveus voor een show. Hij geeft toe dat hij beleefd is en nog 10 minuten nodig heeft voordat hij zich gaat concentreren.
“De openingsavond is zo stressvol – je moet overwinnen. Het is als bungeejumpen – je moet die sprong maken. Of duiken in het zwembad – als je eenmaal van de duikplank af bent, is het onvermijdelijk.”
Na de show kan het ongeveer een uur duren voordat de adrenaline is uitgewerkt en hij vindt het nuttig om een douche of bad te nemen. In zijn jonge jaren had hij misschien de tralies geraakt, maar het wordt tegenwoordig een beetje gemakkelijker.
“Je moet jezelf beschermen.”
Toen hij klaar was met zijn tour, boekte hij wat tv-regie voor later dit jaar en regisseert hij een toneelstuk in januari, Wachten op godotongeveer twee wisselspelers.
“Wie weet volgend jaar. Mijn leven is altijd zes maanden vooruit – zo is het altijd geweest. Je went eraan.”
zien:
gouden kontCromwell’s Coronation Hall, Bancoburn 9 juli; Arrowtown Athenaeum Hall 10 juli; Oamaru Opera House, 12 juli