Schaatsen met adelaars: een restaurant in Morzine, Frankrijk

Er is geen waarnemer met arendsogen nodig om te beseffen welke verbaasde skiërs Morzine binnenglippen om te stoppen met staren.

Fletcher, een angstaanjagende zevenjarige die een hechte band heeft met zijn coach, zweeft hoog boven de hellingen van de Franse Alpen.

De zeearend blies door de lucht met een paar magische klappen voordat hij moeiteloos op de arm van Jacques Olivier Travers landde – zelfs terwijl zijn coach over de piste zweefde.

Maar Fletcher is niet de enige indrukwekkende vogel die regelmatig wordt tentoongesteld in een bescheiden bergrestaurant met een vogelkooi op de piste.

Het personeel van het conservatorium van Les Aigles du Léman probeert het aantal roofvogels in het gebied te vergroten – en “schaatsen met adelaars” is een van hun meest innovatieve strategieën.

Jacques Olivier zegt: “De interpretatie van natuurbehoud is een complexe zaak voor mensen.”

“Met Fletcher is het zo makkelijk omdat iedereen die Fletcher met mij ziet spelen denkt: ‘Wauw, hij is erg mooi, hij is tegen niemand agressief, hij kan met mensen vliegen.'”

In de uitgestrekte Portes du Soleil is er ook een beschermd gebied voor de bedreigde korhoen, die niet broeden als ze door mensen worden gestoord.

Maar ongetwijfeld het meest in het oog springende initiatief is het restaurant Pointe de Nyon, waar ook adelaars, uilen en haviken te vinden zijn.

Gasten kunnen voor of na het genieten van de prachtige vogels die te zien zijn in deze zeer ongewone omgeving een maaltijd nuttigen.

Er zijn educatieve lezingen voor kinderen en volwassenen, evenals demonstraties op de hellingen, zoals die met Fletcher.

“We doen veel evenementen en dingen om mensen te leren dat het normaal is dat[vogels]hier leven en we moeten het accepteren”, legt Jacques Olivier uit.

We hopen dat het je lukt.

“Het moeilijkste is fokken in gevangenschap omdat deze vogels maar twee baby’s per jaar krijgen – idealiter – en meestal zijn ze één baby. Dat betekent dat we 10, 12 baby’s hebben die we elk jaar vrijlaten.

Het uiteindelijke doel is om de bevolking te vergroten, vervolgt Jacques Olivier – maar dat zal een langdurig proces worden.

“In Frankrijk, in het wild, hebben we nu drie paren, allemaal in Noord-Frankrijk”, zegt hij.

“We verwachten dat de duiven die we vrijlaten met hun jongen in deze paren zullen gaan en samen zullen kruisen … dat is het doel.”

Maar de algemene ambitie is breder, zegt de natuurbeschermingsactivist, om in de geschiedenis van Fletchers soorten te duiken.

Tweehonderd jaar geleden kwam de zeearend van Marokko naar Engeland en nu is hij helemaal aan het verdwijnen.

“We hebben een programma in Zuid-Engeland, Frankrijk en Spanje – het doel is om heel West-Europa te hervestigen.”

Dit is misschien een beetje vreemd, maar als Fletchers werk een klein deel van Morzine’s skiërs zou kunnen veranderen in vogelspotters met adelaarsogen, zou hij een klauw kunnen hebben om veel vogels te helpen gedijen.