aWelkom bij onze verslaggeving van de eerste ODI-wedstrijd tussen Engeland en India vanuit de Oval, een favoriet terrein voor zowel spelers als toeschouwers… Ik zou hebben gezegd dat er geen bartarieven zijn, maar Edgbaston, Headingley en Old Trafford zijn precies hetzelfde. Waterhoogte. Modern Groot-Brittannië, hè?
Het zal je misschien verbazen om te horen dat Engeland maar liefst 19 caps heeft gespeeld sinds het winnen van de Wereldbeker op 14 juli 2019 – krijgen de vlag voor hun derde verjaardag op donderdag – gezien het aantal Tests (42!) en T20’s (42!) ze hebben ook in 47 maanden gepropt. Bedelaars geloven dat mensen zich ooit hebben afgevraagd waarom de resultaten en prestaties de afgelopen 12 maanden zo grillig/zwak waren, terwijl het antwoord in dat sadistische schema ligt.
Deze wedstrijd zal de eerste aanvoerder van Gus Butler zijn als een voltijdse aanvoerder – laten we hier geen “permanente” onzin hebben, want, als het waar is, denk ik dat JM Brierley de oudste nog bestaande ODI-aanvoerder van Engeland is die technisch nog steeds de leiding heeft als permanentie eeuwige standvastigheid betekent – en de tiende in totaal, zes gewonnen en drie verloren. Joe Root, Johnny Bairstow en Ben Stokes worden verwelkomd met een goede staat van dienst in de Oval League, waar Engeland hun laatste zes wedstrijden won, en thuis in het afgelopen jaar, waar ze de laatste vijf wonnen.
Kort daarna in de 26 wedstrijden sinds het laatste WK, heeft India zijn vorm herwonnen onder een nieuwe aanvoerder, maar hebben de laatste vier interlands weg van huis verloren. Virat Kohli is een grote twijfel, hoewel we meer zullen leren in de loting, die binnenkort zal komen.