“wat ben jij Denk je dat het tempo van Covid-19 bij ons past? Dit is de vraag die veel zwarten die in Berlijn wonen me begin maart 2020 hebben gesteld. Het antwoord: we weten het niet. In tegenstelling tot andere landen, met name de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, De Duitse regering legt geen etnische identiteitsgegevens vast in officiële documenten en statistieken. Gezien de geschiedenis van het land met de Holocaust, roepen hoofd De naam (ras) is altijd een onderwerp van discussie geweest.
Voor sommigen klinken uitspraken die gericht zijn op ras zonder rekening te houden met overlappende factoren zoals klasse, buurt, omgeving of genetica met subtiele misleiding, omdat ze mogelijk niet veel van de elementen bevatten die van invloed zijn op het welzijn. Evenzo maakt bepaalde informatie het moeilijk om een persoon in te delen in een enkele identiteit: een multi-etnisch persoon wil misschien geen enkele etnische groep kiezen, een van de vele puzzels die de connotatie van demografie bemoeilijken. Er is ook een element van vertrouwen. Als er betrouwbare statistieken zijn die gegevens en raciale gezondheid in Duitsland documenteren, wat wordt er dan aan gedaan en wat betekent het voor de overheid om toegang te krijgen tot deze informatie, deze te verzamelen of te gebruiken? Net als in de geschiedenis van kunstmatige intelligentie, vangen personages de ervaringen van zwarten vaak slecht op, of worden ze vaak misbruikt. Zullen mensen vertrouwen hebben in de Duitse regering om prioriteit te geven aan de belangen van raciale of etnische minderheden en andere gemarginaliseerde groepen, vooral met betrekking tot gezondheid en geneeskunde?
Het ontbreken van gegevensverzameling over raciale identiteit kan echter maskeren hoe bepaalde groepen onevenredig kunnen worden getroffen door een ziekte. Etnische zelfidentiteiten kunnen een marker zijn voor datawetenschappers en volksgezondheidsfunctionarissen om de percentages of trends van ziekten te begrijpen, of het nu borstkanker of Covid-19 is. Rasgegevens zijn in veel contexten nuttig geweest om ongelijkheid te begrijpen. In de Verenigde Staten zijn statistieken over moedersterfte en ras veelbelovend om te onthullen hoe Afro-Amerikanen onevenredig worden getroffen, en zijn sindsdien een dwingende basis geworden voor het veranderen van gedrag, middelen en beleid met betrekking tot geboortepraktijken.
In 2020 werd de onderwijsvereniging Every One Teach One gelanceerd, in samenwerking met Citizens for Europe Afro-Aziatische volkstelling, De eerste grootschalige sociologische studie van zwarten die in Duitsland wonen, onderzoekt werkgelegenheid, huisvesting en gezondheid – onderdeel van een diep inzicht in de etnische samenstelling van deze groep en de institutionele discriminatie waarmee ze te maken kunnen krijgen. ondergeschikt 5000 mensen namen deel aan de enquête, iets meer dan 70 procent is geboren in Duitsland, de andere vier in de Verenigde Staten, Nigeria, Ghana en Kenia. De Duitse bevolking van Afrikaanse afkomst is heterogeen, een weerspiegeling van een Afrikaanse diaspora die afstamt van verschillende migraties, of het nu gaat om het Fulani-volk uit Senegal of de afstammelingen van slaven uit Amerika. “Zwart”, als identiteit, begrijpt noch kan de culturele en linguïstische rijkdom bevatten die bestaat onder mensen die in deze categorie vallen, maar kan deel uitmaken van een panel om gedeelde ervaringen of systemische ongelijkheden te verzamelen. “Ik denk dat Afrozensus niets heeft onthuld dat zwarten niet al weten”, zegt Jeff Kwasi Klein, projectmanager voor Every One Teach. “Ja, er is discriminatie in alle lagen van de bevolking.” gegevens verzamelen op basis van ras demonstreren deze veronachtzaming hoofd Etnische minderheden mochten in Duitsland niet van vooroordelen afkomen.
idee dat Europeanen kunnen de term “Rasse” gebruiken, wat niet zeldzaam was in de 18e eeuw. Sommige van de beroemdste wetenschappers van die tijd gebruikten de term niet alleen, maar creëerden ook een pseudo-wetenschappelijk model voor het legaliseren van mensen. De Duitse arts en natuuronderzoeker Johann Blumenbach bedacht de term ‘Kaukasisch’ in zijn publicatie uit 1775 Over de natuurlijke soorten van de mensheid, waar hij mensen in vijf rassen indeelde. Zijn collega, de Zweedse botanicus Carl Linnaeus, volgde dit voorbeeld en stelde een classificatie van mensen vast in vier verschillende soorten: Europees, Amerikaans, Afrikaans en Aziatisch. Zoe Samudze merkt op dat onder auspiciën van het kolonialisme, Duitse wetenschappers zoals Eugene Fischer Ze gebruikten de kleurenschema’s en haartexturen van mensen van gemengd ras in de Duits-Afrikaanse koloniën om anti-gen- en eugenetische claims te rechtvaardigen. Fischer’s werk informeerde later het nazi-raciale classificatiesysteem en de Neurenbergse wetten, die stelden dat de Duitse identiteit gebaseerd was op jus sanguinis, niet op de geboorteplaats. De uitsluiting van joden en mensen van Afrikaanse afkomst uit het Duits betekende ook dat de nazi-staat interraciale huwelijken ontmoedigde. in Superior: De terugkeer van rassenwetenschapEn de Angela Saini toonde aan dat de misvatting dat sommige raciale groepen superieur zijn aan andere geen overblijfsel is van een pseudowetenschappelijk verleden, maar een fenomeen waarmee Europees-Amerikaanse samenlevingen in de twintigste en eenentwintigste eeuw hebben geworsteld.
In plaats van zich te concentreren op strikte, gelijkwaardige raciale categorieën, proberen veel hedendaagse wetenschappers in plaats daarvan menselijke bewegingen en menselijke ecosystemen te begrijpen. Evolutionaire biologen hebben aangetoond dat culturele aanpassingen veel belangrijker zijn dan fenotype. Huidskleur, die correleert met de verdeling van melanine in de huid, is in verband gebracht met vroege menselijke nederzettingen ten opzichte van de evenaar. Het is niet verwonderlijk dat hoe dichter mensen bij de evenaar zijn, hoe meer melanine ze in hun huid hebben, en hoe verder ze zich van de evenaar bevinden, hoe mooier de huid. Als we naar een andere factor kijken die ook van de omgeving afhangt, zien we dat huidskleur – soms alleen geassocieerd met ras – een willekeurige categorie is voor het bepalen van menselijke variatie. Eén geval, sikkelcelanemie, is een mutatie die optreedt bij mensen met malaria, die meer uitgesproken is in klimaten met zware regenval. Dit doet mensen geloven dat individuen met een sikkelceleigenschap afstammen van voorouders die zelf te maken hadden met de malariaparasiet in plaatsen als Centraal-India, Oost-Saoedi-Arabië en tropisch Afrika. Als we mensen groeperen met eigenschappen die te maken hebben met omgevingsfactoren, zoals sikkelceleigenschappen, zullen onze classificaties van racisme bij mensen dan veranderen? Wetenschap is bricolage waar er geen enkel gen of kenmerk is dat de menselijke evolutie kan verklaren. Het gebruik van de term “Rasse” in de Duitse grondwet – ongeacht de kwestie van gegevensverzameling – is een levend conflict dat de geschiedenis probeert te compliceren met de geleefde realiteit.