Een “zeer gevaarlijk persoon” die een man neerschoot terwijl hij zijn vier maanden oude zoontje in een kinderwagen duwde, is tot levenslang veroordeeld.
Tijdens de veroordelingshoorzitting van Wayne Cooney riep de rechter van het Hooggerechtshof op om een einde te maken aan “onechte” juridische argumenten die volgens hem een ”schokkende verspilling van publiek geld” veroorzaakten.
Voor het proces tegen Kony, 31, die deze week werd veroordeeld voor de moord op de 22-jarige Jordan Davis, voerden de advocaten van Kony aan dat CCTV-bewijs dat nodig was om zijn veroordeling veilig te stellen, van het bewijsmateriaal moet worden uitgesloten.
Rechter Tony Hunt zei vandaag dat CCTV-argumenten, die “proces na proces” worden gemaakt, “het meest valse argument zijn dat ooit door mens of dier is bedacht”.
“Bijna elk proces werd ontsierd door deze argumenten die gebaseerd zijn op privacy en niets te maken hebben met het onderzoek naar ernstige misdrijven”, voegde hij eraan toe.
De rechter zei dat hij geen enkel systeem ter wereld kende dat zichzelf zou ontzeggen van CCTV-bewijs dat zou kunnen worden gebruikt voor verder onderzoek naar ernstige misdrijven en de vervolging van de verantwoordelijken.
Hij voegde eraan toe, die het hof van beroep opriep om uitspraak te doen over het gebruik van cameratoezicht: “Het is te laat voor de hoven van beroep om deze argumenten in de prullenbak te gooien waar ze thuishoren. De mensen die ze naar voren hebben gebracht, hebben geen ander belang bij privacy dan om vervolging en openbaarmaking voorkomen. Privacy heeft niets te maken met opsporing en vervolging. Bij ernstige misdrijven is het tijd om deze zeepokken van de boot te schrapen.”
De rechter prees An Garda Síochána voor zijn “harde en nauwgezette” werk bij het vinden en vervolgen van Kony.
Hij merkte ook op dat de dood van de heer Davis een “treurige les” was over de gevaren van betrokkenheid bij drugscriminaliteit.
Het proces hoorde dat voorafgaand aan de moord een plaatselijke drugsdealer had gedreigd de heer Davis te vermoorden omdat de overledene hem € 70.000 schuldig was.
Hoewel Davis betrokken was bij de misdaad, zei rechter Hunt dat de politie en de rechtbanken het moeten aanpakken “niet door barbaren die rondrennen met halfautomatische pistolen en ze afvuren in de buurt van onschuldige mannen, vrouwen en kinderen”.
Hij zei dat de heer Davis recht had op leven en dat zijn familie en gemeenschap het recht hadden op “een behoorlijk onderzoek naar en vervolging van deze brute aanval”.
Giollaiosa O Lideadha SC, die Kony verdedigde, zei dat de argumenten die tijdens het juridische argument werden aangevoerd niet vals waren en werden aangevoerd door een “gewetensvolle raadsman”.
Rechter Hunt veroordeelde Kony tot verplichte levenslange gevangenisstraf voor de moord en zei dat Kony “duidelijk een zeer gevaarlijk persoon” was.
Hij zei dat zijn vrijlating pas moet worden overwogen als dat risico “in de lange toekomst” is weggenomen.
Hij merkte op dat Kony acht keer schoot, meneer Davis drie keer sloeg en “verbazingwekkend roekeloos” was met betrekking tot het gevaar voor het kind van meneer Davis en een ander kind dat op de oprit fietste toen Kony het vuur opende.
De rechter veroordeelde Kony tot 13 jaar gevangenisstraf elk voor het bezit van het vuurwapen en de munitie die hij gebruikte om de heer Davis te doden. Deze zinnen lopen samen met een levenslange gevangenisstraf.
De rechtbank hoorde ook dat Kony 21 eerdere veroordelingen had, waaronder één voor het bezit van verdovende middelen voor verkoop of levering.
Voordat het vonnis werd uitgesproken, beschreef de moeder van de heer Davis, Sandra Davis, haar zoon als “onze vriendelijke reus”.
“We missen je zo erg, onze harten zijn gebroken zonder jou”, zei ze.
Mevrouw Davis zei dat de familie altijd over hem had gepraat om ervoor te zorgen dat zijn jonge zoon “altijd zou weten hoe geweldig je was”.
Ze zei: “Je bent een geweldige vader geweest tot de dag dat je op zo’n wrede manier van ons werd weggenomen. Hij lijkt in veel opzichten op jou, maar is van je liefde beroofd. We zijn allemaal van je liefde beroofd.”
Ze voegde eraan toe: “Gordo! Hij houdt van dikke knuffels en kust haar altijd op de wang als hij haar ziet.
“Je had een glimlach die de kamer verlichtte en je leven eindigt snel,” zei ze.
Coney, die werd aangesproken op Glenshane Drive in Tallaght, pleitte niet schuldig aan de moord op de 22-jarige Jordan Davis op een oprit naast de Our Lady of Immaculate National School in Darndale, Dublin op 22 mei 2019. schuldig. Schuldig aan het bezit van een 9 mm semi-automatisch pistool en munitie in omstandigheden die tot de redelijke conclusie leidden dat het niet in zijn bezit was voor wettige doeleinden.
Het kostte de jury iets meer dan drie uur om hem schuldig te verklaren na een proces dat eerder deze week eindigde.
Aanklagers beweerden dat Davis € 70.000 schuldig was aan een lokale drugsdealer, die tijdens het proces als CD-only werd geïdentificeerd, en die de broer was van Connie’s toenmalige vriendin.
Toen de mobiele telefoon van meneer Davis door Gardaí werd gecontroleerd, vonden ze een bericht van de cd waarin meneer Davis werd gewaarschuwd: “Ik ben in het geval van je vriend, het zal niet lang duren”, en later zeiden ze tegen hem: “Binnenkort, heel snel, grote klap.”
Aanklager, Bernard Condon S.
Garda identificeerde Kony op camerabeelden als een fietser die om de heer Davis cirkelde.
Kooney’s DNA op een handschoen werd gevonden in een gebied in Belcamp Lane waar de schutter minuten na de schietpartij de handschoenen en een zwarte bodywarmer weggooit. Connie werd ook geïdentificeerd toen hij ongeveer 1 uur en 20 minuten na de schietpartij terugkeerde naar hetzelfde gebied om zijn warme lichaam te herstellen.
De aanklager vertrouwde ook op bewijs van mobiele telefoons waaruit bleek dat Kony’s telefoon communiceerde met cd’s op momenten dat de persoon die op CCTV werd geïdentificeerd als de schutter de telefoon tegen zijn oor hield.
Dit was de eerste rechtszaak waarin het gebruik van bewijs van mobiele telefoons werd aangevochten na een uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie waarin werd vastgesteld dat het Ierse systeem voor het bewaren en openen van mobiele gegevens een inbreuk op de privacyrechten vormt.
Rechter Hunt keurde de indiening van mobiel bewijs goed en zei dat “het fundamentele publieke belang en het publieke belang dat samenhangt met de noodzaak om deze moord grondig te onderzoeken, zwaarder weegt dan alle gegevensgerelateerde beperkte privacyrechten.”
Kony ontkende Gardai dat hij degene was die op de fiets reed of dat hij de schutter was. De heer O Lideadha vertelde de jury dat de zaak van de aanklager “aanzienlijke mazen” bevatte en zonder redelijke twijfel geen bewijs leverde.
Hij zei dat er mogelijk een aantal mensen een motief hadden om de heer Davis te vermoorden en twijfelde aan de geloofwaardigheid van Garda, die Kony herkende op camerabeelden. Hij plaatste ook vraagtekens bij de bewering van de aanklager dat ze hadden vastgesteld dat de mobiele telefoon van Kony was.
Tegen de uitspraak van de jury zal waarschijnlijk beroep worden aangetekend. Tijdens de juridische discussie beschreef de heer O’Ledada de beschuldiging van de rechter aan de jury als een “volledige ontkenning van een eerlijk proces”. Hij merkte op dat als de zaak naar het Hof van Beroep zou worden verplaatst, hij aantekeningen zou maken over de presentatie van de rechter aan de jury.
De moeder van meneer Davis vertelde tijdens het proces dat ze wist dat haar zoon drugs had verhandeld toen hij dure kleding begon te kopen en naar Amsterdam ging.
Ze zei dat de dingen na januari 2019 “bergaf gingen” toen alle “vermeende vrienden” van Davis verdwenen. In maart van dat jaar verschenen er vijf mannen in haar tuin.
‘Zeg tegen Jordan dat hij zijn rekeningen moet betalen, het is nog niet voorbij, zeg tegen Jordan dat we terugkomen,’ schreeuwde iemand tegen mevrouw Davis. Die nacht, zei ze, waren de ramen van het huis ingegooid.
In mei 2019 zei ze dat haar zoon “leek te denken dat alles in orde was” en begon te ontspannen.
Ze was het ermee eens dat hij een vriend was van Shawn Little, die de dag voor haar zoon werd neergeschoten.
Tijdens een afzonderlijk cd-onderzoek ontdekte Gardaí de “hashlist” van een drugsdealer, die de namen bevatte van mensen die geld schuldig waren aan een cd. Gardy identificeerde een persoon die € 70.000 schuldig was en noemde hem “Gordo” als Mr. Davis.
In een langdurige aanklacht tegen de jury zei rechter Hunt dat als ze er zonder redelijke twijfel van overtuigd waren dat Connie de fietser was die achter Davis aanzat en hem neerschoot, ze hem moesten veroordelen voor moord.
Hij vertelde hen dat de schutter die achter meneer Davis fietste en werd doodgeschoten “zonder twijfel schuldig was aan moord”, maar dat de kwestie die ze moesten oplossen was of de fietser Connie was.
Hunt vertelde de jury dat als de aanklager er niet in slaagde om buiten redelijke twijfel vast te stellen dat Kony de heer Davis heeft vermoord, ze zouden kunnen ontdekken dat hij de arrestatie of vervolging van de moordenaar belemmerde door de lichaamstemperatuur te verhogen. Hij zei dat, zoals hij zelf toegeeft, Connie ongeveer een uur en 20 minuten na de moord op CCTV in Belcamp Lane is gezien.
Hij zei dat de schutter lichaamswarmte kwijt was gedurende een periode van 40 seconden toen hij niet op de camera was en toen Connie lichaamswarmte terugkreeg, ging hij ook ongeveer 40 seconden van de camera af.
Hij zei dat de jury er rekening mee moest houden dat als Connie niet degene was die de bodywarmer heeft achtergelaten, hij enige kennis moet hebben opgedaan dat hij daar was geplaatst. Hij voegde eraan toe: “Als hij niet schoot, wist hij waar het item was op dat uur en 20 minuten. Daar moet je naar kijken.”
Vanuit dit oogpunt, zei Justice Hunt, was meneer Cooney niet de schutter, maar “misschien was hij Leicester.”
Zoals hij de jury vertelde: “Als hij niet had geschoten, zou hij niet per ongeluk de baan zijn geraakt. Er moet informatie zijn geweest die hem daarheen heeft gebracht, en hij moest iets weten over wat hij terugkreeg en waar om hem terug te krijgen.”