Toen Naji Fateel werd gearresteerd in de nasleep van de opstand van de Arabische Lente in Bahrein, was zijn jongste zoon, Nidal, nog een jong kind.
Toen Fateel vorige maand de gevangenis verliet – in een bus vol gevangenen die waren vrijgelaten door een verrassende koninklijke gratie – werd Nidal begroet door een tiener. De heer Fateel, 49, een mensenrechtenactivist, omhelsde zijn zoon en liep verbijsterd naar buiten, een leven dat voor altijd veranderd was.
“Het was een onbeschrijfelijk moment, de eerste knuffel na de vrijheid”, zei hij.
Na ruim tien jaar gevangenisstraf werd de heer Fateel in april vrijgelaten op grond van een massale amnestie van meer dan 1.500 gevangenen – de grootste amnestie sinds het bewind van koning Hamad bin Isa Al Khalifa van Bahrein, dat in 1999 begon.
Het overheidsmediabureau maakte niet bekend hoeveel mensen er nog steeds achter de tralies zitten in Bahrein, een eilandstaat in de Arabische Golf. Maar nee Bahrein Instituut For Rights and Democracy, een mensenrechtenorganisatie geleid door Bahreinse ballingen, schat dat de amnestie meer dan de helft van de gevangenisbevolking van het land heeft bevrijd, waaronder meer dan 600 politieke gevangenen.
Velen van hen, waaronder de heer Fateel, werden gevangengezet nadat ze zich hadden aangesloten Pro-democratische protesten In 2011 ontwikkelde deze zich tot een wijdverbreide opstand en werd neergeslagen door de autoritaire monarchie A De belangrijkste bondgenoot van de Verenigde StatenMet de hulp van naburige legers.
De Bahreinse regering omschreef het pardon als een liefdadig gebaar van de koning op de 25e verjaardag van zijn machtsovername, in de overweging dat het kwam ‘om de cohesie en stabiliteit van de Bahreinse samenleving te behouden’. Er stond dat de mensen die gratie kregen, waren veroordeeld in ‘oproer- en strafzaken’, en Bahreinse functionarissen ontkenden dat er om politieke redenen gevangenen waren vastgehouden.
Maar Bahreinse mensenrechtenactivisten zeiden dat de amnestie, hoewel welkom, niet volledig was, en riepen op tot de vrijlating van verschillende oppositieleiders die nog steeds gevangen zitten. Het pardon kwam twee weken na de dood van een Bahreinse gevangene van in de dertig, wat leidde tot protesten onder de gevangenen en op straat.
Woede en verdriet over de Israëlische bombardementen op Gaza hebben de politieke spanningen in Bahrein en veel andere Arabische landen vergroot. Gat Tussen leiders en hun burgers is er de scherpste focus in jaren.
Zelfs vóór de oorlog, zo zeiden analisten en activisten, was Bahrein dat ook Aan de rand van de afgrond Vanwege de wrijving tussen de regering en de oppositiebewegingen die voortduurt sinds de onderdrukking van de opstand die oproept tot democratie. In augustus voerden honderden gevangenen een massale hongerstaking die weken duurde, wat leidde tot straatprotesten.
Nadat gevangene Hussein Khalil Ibrahim stierf na een hartaanval tijdens het voetballen, leidde Fateel een groep gevangenen die probeerden te onderhandelen met de gevangenisdirectie over de mogelijkheid van hun vrijlating, zei hij, onder het voorwendsel dat het onredelijk was om te blijven. Gevangengezet “terwijl we onze kameraden één voor één zien vallen.” De gevangenen beschuldigden de autoriteiten van chronische medische nalatigheid.
Bahreinse regering Hij zei Ze voegde eraan toe dat de heer Ibrahim regelmatig medische behandeling kreeg en lijdt aan hoge bloeddruk en andere aandoeningen, en voegde eraan toe dat ze zich ertoe verplichtte “alle gevangenen uitgebreide gezondheidszorg te bieden.”
In een interview na zijn vrijlating zei de heer Fateel dat zijn jaren achter de tralies werden gekenmerkt door “onderdrukking, pijn en liefdesverdriet.”
Aanklagers beschuldigden hem ervan de belangrijkste organisator te zijn van de protesten van de Arabische Lente, die probeerden de regering omver te werpen, en Bahreinse activisten en westerse politici hebben jarenlang zijn vrijlating geëist. Beginnend Veroordeeld Hij zat vijftien jaar gevangen. Hij werd beschuldigd van het aanzetten tot rellen in de gevangenis en werd veroordeeld tot nog eens tien jaar gevangenisstraf. De heer Fateel ontkende deze beschuldigingen, beschreef ze als ‘politiek’ en zei dat zijn bekentenissen daarop waren gebaseerd. Hij martelt.
Werkgroep van de Verenigde Naties Beoordeeld Zijn zaak concludeerde dat zijn gevangenneming willekeurig was en zei dat de regering “er niet in slaagde een wettelijke basis te leggen” voor zijn detentie. Dezelfde werkgroep documenteerde beschuldigingen dat de heer Fateel werd onderworpen aan martelingen, waaronder mishandeling en elektrische schokken.
In haar reactie aan de werkgroep zei de regering dat Fateel “lid was van een terroristencel” en dat de beschuldigingen van zijn mishandeling “ongegrond” waren.
De heer Fateel, die 38 was toen hij werd gearresteerd, bracht zijn veertigste verjaardag achter de tralies door, en zal daar naar verwachting ook zijn vijftigste verjaardag doorbrengen, gescheiden van zijn vijf kinderen.
‘Het was het gelukkigste nieuws uit mijn leven’, zei hij vorige maand, toen hij hoorde dat er mogelijk een koninklijk pardon zou komen.
Hamid Al-Mahfouz (41 jaar), die door amnestie werd vrijgelaten, zei dat hij zich in conflict voelde toen hij hoorde dat hij zou worden vrijgelaten en niemand anders.
‘Ik heb broers achtergelaten en ik heb medelijden met ze’, zei hij. “Maar het is leuk om onze dierbaren te ontmoeten.”
De heer Al-Mahfouz was 28 jaar oud toen hij werd gearresteerd. Aanklagers beschuldigden hem ervan een terroristische cel te leiden en te communiceren met Iraanse functionarissen. Hij voegde eraan toe dat hij geloofde dat hij de rechtbank ‘doorslaggevend bewijs’ had voorgelegd waaruit zijn onschuld bleek, maar hij werd veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf en zijn staatsburgerschap werd ingetrokken.
Toen er nieuws kwam over een koninklijk pardon, zei zijn vrouw, Iman Hussein, dat ze aanvankelijk de hoop had verloren dat hij tot de vrijgelatenen zou behoren. Ze zei dat ze toen begon te schreeuwen van vreugde toen een familielid haar een video stuurde van vrijgelaten gevangenen met haar man in de hoofdrol. Bahreinse mensenrechtenactivisten namen deel Videos van mensen die op straat zingen terwijl bussen gevangenen uitladen.
Hoewel de heer Al-Mahfouz blij is om thuis te zijn, zei hij dat hij niet zeker weet wat hem te wachten staat en dat hij hoopt op een compensatie “voor de jaren die ik verloren heb” en op hulp bij het vinden van een baan.
Het re-integratieprogramma zal vrijgelaten gevangenen ondersteunen “met een reeks onderwijs- en trainingsprogramma’s, werkgelegenheidskansen en gerichte interventies waar nodig om de transitie terug naar de samenleving te helpen beheren”, aldus de regering in een verklaring.
De heer Fateel zei dat het moeilijk was om zijn toekomst voor te stellen.
Hij zei: “In de gevangenis plande en creëerde ik projecten en scenario’s voor na mijn vrijlating.” “Maar toen ik naar buiten kwam, was ik nog steeds vol ongeloof.”
Hij ontdekte dat het leven in het buitenland zonder hem was doorgegaan, zei dat hij moeite had met het gebruik van een smartphone, en dat zelfs zijn vorken en lepels er als nieuw uitzagen na jarenlang met zijn handen te hebben gegeten. Hij kende de echtgenoten van zijn dochters niet en hij ontmoette kleinkinderen die hem waren geboren terwijl hij in de gevangenis zat. Hij zei dat hij de gratie op prijs stelde, maar hoopte dat de regering stappen zou ondernemen om de “morele, psychologische en materiële schade” die de gevangenen hadden geleden, aan te pakken.
Het Bahreinse Instituut voor Rechten en Democratie meent dat er nog steeds meer dan 500 politieke gevangenen worden vastgehouden, waaronder veel prominente Bahreinse oppositiefiguren, zoals Hassan Mushaima (76 jaar oud), voormalig leider van de Haq-beweging voor vrijheid en democratie, en Abdul Hadi. Al-Khawaja, lid van het Bahreinse parlement. Een dubbele Bahreins-Deense burger en mensenrechtenactivist.
Sayed Ahmed Al-Wadaei, directeur belangenbehartiging bij het instituut, zei: “Deze vrijlatingen zijn bitterzoet, omdat deze mensen nog steeds achterblijven.”
Nabeel Rajab (59), een Bahreinse mensenrechtenactivist die in 2020 uit de gevangenis werd vrijgelaten, zei echter dat de vrijlating van zoveel gevangenen een positieve zaak was.
Hij zei: “Het koninklijk pardon gaf ons hoop op een nieuw begin.”