M People-oprichter Mike Pickering is er ‘boos’ over Les Truss De klassieke dansvloer van de band Moving On Up werd gebruikt als open muziek in Conservatieve partij De partijconferentie van deze week.
Zou hij niet blij moeten zijn dat zijn band na jaren in de wildernis weer in de schijnwerpers staat met zijn muziek als achtergrondmuziek in winkels en restaurants?
Pickering kruiste, omdat hij – zoals veel muzikanten van een bepaalde leeftijd – beweert “behoorlijk links te zijn”, wat niet zo verwonderlijk is!
Ik kan me geen tijd herinneren dat een succesvolle popartiest beweerde iets anders te zijn. En hoe rijker en succesvoller ze waren, hoe meer ze een hekel hadden aan rechtse politici die hun muziek gebruikten om in het openbaar op te treden.
De lijst met ontevreden klagers omvat Sting, Rihanna, Adele, Ed Sheeran, Bruce Springsteen en Madonna – een groep miljonairs die wordt gesteund door facties van accountants en bedrijfsmanagers die de belastingen tot een minimum beperken. Deze sterren vliegen op privévliegtuigen en bezitten enorme hoeveelheden onroerend goed – strandhuizen, herenhuizen, wijngaarden, boerderijen, ranches, die allemaal beweren politiek links te zijn. Ze zeggen dat ze gepassioneerd zijn over het redden van de planeet, vechten voor gelijkheid, mensenrechten enzovoort.
De reden dat ze een hekel hebben aan rechtse politici die hun liedjes gebruiken, is omdat het hun merken kan schaden.
Premier Liz Truss arriveerde gisteren op het podium om haar toespraak te houden op de Conservative Party-conferentie voor de Voice of the M Peoples-beweging.
M People-oprichter Mike Pickering is ‘boos’ omdat Liz Truss de klassieke dansvloer van de groep gebruikte
Nadat Spotify in 2011 werd gelanceerd, is streaming een belangrijke bron van inkomsten geworden, ter vervanging van de recordverkoop van albums in 2013. nieuwe materialen online. Hoe kunnen ze de kost verdienen?
Het verkopen van de rechten op je songcatalogus aan bedrijven als Hipgnosis, Universal of Warner Music is de manier om jarenlang je inkomen veilig te stellen zonder ooit je huis (of je wijngaard) te hoeven verlaten. Elke keer dat een nummer wordt gespeeld – zelfs als de muziek voor een politicus is die je misschien haat – krijg je wat geld.
Sting – een Labour-fan die het grootste deel van zijn tijd op zijn eigendom in Italië doorbrengt – heeft zijn liedcatalogus aan Universal verkocht voor een deal van £ 183 miljoen – en zijn muziekbedrijf verdient nu elke dag £ 180.000 aan royalty’s. In 2020 betaalde Sting zichzelf een salaris van £ 70,8 miljoen. Bob Dylan verkocht in december 2020 het auteursrecht op 600 van zijn liedjes voor £ 220 miljoen.
Een van mijn ex-vriendjes – die in de jaren ’70 enig succes had – verdient 100.000 pond per jaar door niets te doen. Geld voor een paar nummers die keer op keer worden gebruikt in Amerikaanse tv-advertenties. Ik word er een beetje misselijk van – of ben ik gewoon jaloers?
Hoe kunnen de zogenaamde linkse muzikanten hun toewijding aan arbeiders verzoenen als ze een fortuin verdienen zonder een vinger te bewegen? Ik veronderstel dat we genereus moeten zijn en zeggen dat ze enorme beloningen verdienen voor het maken van een geweldig kunstwerk waar we keer op keer van genieten, maar er lijkt ergens een inconsistentie te zijn.
Geen van deze muzikanten kon het iets schelen toen Tony Blair “The People’s Man” zijn muziek gebruikte – maar elke keer dat een rechtse als Donald Trump rock kiest om de toon te zetten tijdens bijeenkomsten, veroorzaakt dat een voorspelbare storm. Rihanna heeft geklaagd en noemt de Republikeinse conventies “tragisch”. Pharrell Williams stortte in nadat Trump zijn nummer ‘Happy’ had gespeeld tijdens een bijeenkomst, slechts enkele uren na de schietpartij in Pittsburgh waarbij 11 mensen omkwamen.
De koningin was voorspelbaar woedend toen We Are The Champions werd gebruikt op de Republikeinse conventie die leidde tot de nominatie van Trump. Trump gebruikte Neil Young’s Rocking in the Free World en Bruce Springsteen’s Born in USA – in beide gevallen gebruikten de artiesten advocaten om herhaling van de uitvoering te voorkomen.
Vanwege de complexiteit van het auteursrecht is het voor kunstenaars niet altijd mogelijk om de weergave van hun werk te verbieden. Soms kan een plaats een vergunning hebben die dit verhindert.
Klagen over wie uw bedrijf speelt, lijkt hoe dan ook zielig en kleingeestig. Als je een nummer schrijft en publiceert, heeft zeker de hele wereld het recht om het te spelen en ernaar te luisteren – of je het nu leuk vindt of niet. Ik heb het daar neergezet zodat iedereen ervan kan genieten.
Mensen mogen blij zijn dat de groep na jaren in het wild weer in de schijnwerpers staat
JANET STREET-PORTER stelt dat de reden dat ze een hekel hebben aan rechtse politici die hun liedjes gebruiken, is dat het hun merken zou kunnen schaden.
Je moet het gewoon opzuigen, om boven het feit uit te stijgen dat de “verkeerde” mensen (in jouw ogen) het net zo goed kunnen spelen als de politiek correcte linkse mensen, degenen waarvan je deel wilt uitmaken van hun gemeenschap omdat het past bij jou en je gracieuze champagne-socialistische idealen.
Schrijvers en omroepen zijn niet kieskeurig. Als ik op tv kijk, maakt het me niet uit wie er kijkt, het publiek is het publiek, iemand in huis met een afstandsbediening in de hand.
Popmuziek hoort een democratie te zijn, iets dat ons verbindt en ons leven verrijkt – dus waarom is het zo triest dat iemand als Theresa May (met haar trieste oppa-dansbewegingen) en Liz Truss eigenlijk geheime nee-zeggers zijn? In de clubs en partijen van de jaren negentig was het deurbeleid dat de toegang tot kaartdragende arbeiderskiezers beperkte, niet van toepassing.
M-mensen zijn gemaakt door Pickering in de jaren ’90 en wonnen Best Dance Act Brit Awards in ’94 en 95 – maar wat hebben ze het afgelopen decennium gedaan? Een reeks Britse bosconcerten in 2007, een show in Kew Gardens in 2012 en een tour van The Greatest Hits in 2013 – het haalde amper de voorpagina. En hier zijn ze dan, opnieuw in het nieuws, want een politiek leider die worstelt om te overleven, koos hun muziek wat kortzichtig om een verbluffende verschijning te maken op een rally waar het een enorme impact moest hebben. Ik heb ze tenminste wat publiciteit gegeven.
Tony Blair volgde hetzelfde pad als talloze andere linksen – maar dat deed het prima met M People.
Op sociale media beweerde Pickering dat Liz niet de moeite nam om naar de teksten te luisteren, waaronder de zin “Ga je koffers pakken en ga weg.”
Misschien deed ze dat – en ze stuurde een bericht naar al haar recensenten op de achterbank, zoals Michael Gove.
Let wel, ik denk niet dat de premier zo slim is.