Benjamin Netanyahu, de premier van Israël, staat bekend als een man die graag tijd speelt en belangrijke beslissingen uitstelt. Maar het kan zijn dat hij dit niet lang meer zal kunnen doen.
Intern dreigen zijn partners in de extreemrechtse coalitie de regering te ontmantelen als hij instemt met een staakt-het-vuren en niet probeert Hamas uit de macht te halen. Rafah, zuidelijke Gazastrook.
Vanuit militair oogpunt is de strategische logica het voltooien van de ontmanteling van Hamas door Rafah in te nemen en de grens met Egypte te controleren. Maar op diplomatiek niveau zetten zijn bondgenoten, vooral de Verenigde Staten, hem onder druk om in te stemmen met een staakt-het-vuren, waarbij ze de grensovergang bij Rafah en de potentiële burgerslachtoffers die een grootschalige operatie zou kunnen veroorzaken, negeren.
De heer Netanyahu onderhandelt en manoeuvreert nu dus op verschillende fronten tegelijk, die elk een grote impact hebben op het verloop van de oorlog en zijn toekomst als premier.
Zijn recente waarschuwingen aan de Palestijnen in delen van Rafah om te verhuizen naar gebieden die door Israël als veilig zijn aangewezen, die maandagavond laat werden gevolgd door het Israëlische leger dat de controle over de Gaza-kant van de Egyptische grens overnam, waren een signaal voor zijn extreemrechtse regeringscoalitie. , aan Hamas en aan Israël. De regering-Biden zei dat zij prioriteit zal blijven geven aan de veiligheidsbelangen van Israël. Het belangrijkste was dat het kleinere Israëlische oorlogskabinet, waarin prominente oppositiefiguren zitting hebben, deze besluiten steunde.
De inbeslagname van de grensovergang bij Rafah naar Egypte, in een poging om de Israëlische veiligheidscontrole aan de grens met Gaza te voltooien, heeft voorlopig een grootschalige en controversiële militaire operatie in Rafah zelf, die vol zit met ontheemden, afgewend. Ontheemde burgers. Dit zou erop kunnen wijzen dat Israël zich eindelijk voorbereidt om in te stemmen met een tijdelijk staakt-het-vuren in Gaza, hoewel de resultaten van die onderhandelingen onzeker blijven.
Daniel C. zei: “Netanyahu wordt in verschillende richtingen getrokken”, zegt Kurtzer, een voormalige Amerikaanse ambassadeur in Israël die nu aan de Princeton Universiteit werkt, terwijl de druk op hem toeneemt om te reageren.
In de eerste plaats is er de wens van de heer Netanyahu om te voorkomen dat er nieuwe verkiezingen worden gehouden, wat zou kunnen betekenen dat hij zijn macht verliest en diverse rechtszaken tegen hem hernieuwen. “Politieke overleving komt altijd op de eerste plaats in de berekeningen van Netanyahu”, zei Kurtzer.
Dan is er nog de concurrerende druk op hem van ‘extremisten in zijn coalitie die de oorlog willen voortzetten’, zei hij, en van de families van de gijzelaars, die willen dat de regering prioriteit geeft aan een staakt-het-vuren en meer mensen vrijlaat die in Syrië zijn vastgehouden. Israël tijdens de aanvallen van 7 oktober onder leiding van Hamas.
Hij wees erop dat externe druk afkomstig is van functionarissen van de regering-Biden en sommigen in het Congres ‘wier geduld met de humanitaire situatie begint op te raken’. Ze willen een staakt-het-vuren en verzetten zich tegen de grote aanval op Rafah. Ten slotte is er “de reële en voortdurende dreiging van escalatie, vooral van Hezbollah.”
Hier wordt dieper ingegaan op de politieke, militaire en diplomatieke zorgen waarmee Netanyahu wordt geconfronteerd als hij zijn volgende stappen overweegt.
Beleid
De heer Netanyahu is wanhopig op zoek naar het bijeenhouden van zijn heersende coalitie, die 64 zetels heeft in de Knesset, het parlement met 120 zetels, een krappe meerderheid.
Zijn extreemrechtse partners, Itamar Ben Gvir en Bezalel Smotrich, controleren samen veertien zetels en hebben gezworen de regering te verlaten als de premier te veel concessies doet en instemt met een staakt-het-vuren in Gaza, waardoor Hamas de overwinning kan opeisen. . Ze stonden erop, net als de heer Netanyahu, dat het leger richting Rafah zou trekken.
Gadi Eisenkot, een voormalig generaal en oppositielid van de oorlogsregering, beschuldigde de twee mannen van ‘politieke chantage’ en het in de weg staan van de terugkeer van ten minste enkele gijzelaars.
Maar de nieuwe verkiezingen zullen vrijwel zeker een nieuwe coalitie opleveren zonder de heer Ben Gvir en de heer Smotrich, dus de heer Netanyahu heeft enige manoeuvreerruimte.
Door in fases in te stemmen met een of andere vorm van tussentijds staakt-het-vuren, zoals voorgesteld in de huidige onderhandelingen, zou Israël in staat kunnen worden gesteld de vier Hamas-brigades in en onder Rafah in een veel langzamer tempo aan te pakken, gedurende vele weken, vooral nu de verovering van de Gazastrook langs de Egyptische grens.
Het zou ook meer gijzelaars naar huis brengen – niet allemaal, maar enkele van de meest kwetsbaren, evenals sommigen die dood zijn en door hun families begraven zouden kunnen worden. Dit zou kunnen bijdragen aan het terugdringen van anti-regeringsdemonstraties die vaak geleid worden door families van gijzelaars.
Het zou ook president Biden enigszins gunstig stemmen, die een diplomatieke overwinning zou kunnen claimen door middel van een staakt-het-vuren, waardoor er ook meer humanitaire hulp naar Gaza zou kunnen stromen en meer burgers naar veiliger gebieden en zelfs verder naar het noorden zouden kunnen verhuizen. Nadat de Israëlische strijdkrachten hen hebben gescreend en een grootschalige aanval op Rafah hebben vermeden.
“Netanyahu heeft geen haast om de oorlog te beëindigen”, zegt Daniel Levy, een voormalige Israëlische onderhandelaar die nu leiding geeft aan het US/Middle East Project, een non-profit beleidsinstituut. “Hij wil geen akkoord over een staakt-het-vuren dat zijn bondgenootschap of zijn vermogen om de oorlog na een pauze voort te zetten in gevaar brengt. “Hij wil de hele zaak intrekken, want als de oorlog eenmaal voorbij is, wat is dan het excuus om geen nieuwe verkiezingen te houden?”
leger
Israëlische militaire functionarissen en analisten bevestigen dat het stoppen van de smokkel van wapens en uitrusting vanuit Egypte door tunnels onder Rafah van strategischer belang is voor Israël dan voor de Hamas-strijders die in Rafah blijven.
Ondanks Egyptische ontkenningen van het bestaan van grootschalige smokkeloperaties naar Gaza, zijn Israëlische functionarissen van mening dat een groot deel van het buitengewone arsenaal en de bouwvoorraden die Hamas in Gaza heeft verzameld, via tunnels uit Egypte kwamen.
“Als we de oorlog beëindigen zonder de tunnels te sluiten, zullen we Hamas of welke andere terroristische organisatie in de Gazastrook dan ook in staat stellen zijn militaire capaciteiten weer op te bouwen”, zegt Kobi Michael van het Institute for National Security Studies, een onderzoeksgroep in Tel Aviv.
Nitzan Nuriel, de reservebrigadegeneraal en voormalig directeur van het terrorismebestrijdingsbureau van de Israëlische Nationale Veiligheidsraad, werkte een aantal jaren samen met de heer Netanyahu. Hij zei: “Rafah is niet belangrijk vanwege de vier Hamas-brigades die er nog steeds zijn.” Hij voegde eraan toe: “Rafah is belangrijk omdat de boodschap aan de Palestijnen die in Gaza wonen is dat Hamas Gaza niet voor altijd zal kunnen controleren.”
Hij voegde eraan toe dat de inwoners van Gaza anders “bang zullen blijven voor Hamas en er daarom mee zullen samenwerken.”
Zelfs een bescheiden operatie in Rafah “past in één keer in de doelstellingen van Netanyahu”, zegt Natan Sachs, directeur van het Center for Middle East Policy van het Brookings Institution.
Zoals het geval is met veel Israëlische functionarissen, inclusief degenen die nu een staakt-het-vuren-akkoord willen, zei de heer Sachs: “Netanyahu gelooft echt dat een operatie in Rafah centraal staat in de algemene doelstellingen van Israël – niet alleen door achter de resterende Hamas-troepen aan te gaan, maar bij het blokkeren van de weg naar Hamas-troepen.” Hun vermogen om te bevoorraden door middel van smokkel over de Egyptische grens.
De militaire operatie “oefent ook druk uit op Hamas om afstand te doen van enkele van zijn uitgebreidere eisen in de onderhandelingen over een staakt-het-vuren”, zei de heer Sachs.
Ondanks ernstige Amerikaanse zorgen komt een beperkte operatie nu in Rafah de heer Netanyahu politiek gezien goed uit, zei hij, “waarbij zijn rechterflank bezwaar maakt tegen het bereiken van een overeenkomst nu, voordat het belangrijkste operationele doel is bereikt, en geconfronteerd wordt met de woede van het volk over het feit dat Hamas nog steeds bestaat.” “Als het ernstig beschadigd is.”
Diplomatie
De heer Netanyahu staat onder enorme diplomatieke druk – van bondgenoten als Washington en Berlijn, van de Verenigde Naties, van de Europese Unie en van regionale soennitische Arabische staten – om een grote operatie in Rafah te voorkomen.
Ze willen dat hij meer humanitaire hulp toestaat in Gaza en instemt met een overeenkomst met Hamas die op zijn minst zou kunnen beloven wat de huidige ontwerptekst ‘duurzame kalmte’ noemt, in plaats van een permanent staakt-het-vuren.
Maar een dergelijke overeenkomst zou de fundamentele verdeeldheid tussen Israël en Hamas over de manier waarop het conflict kan worden beëindigd niet oplossen.
Hamas wil dat de oorlog nu eindigt met de terugtrekking van alle Israëlische strijdkrachten uit Gaza en de vrijlating van alle gijzelaars in ruil voor de vrijlating van een groot aantal Palestijnen die vastzitten in Israëlische gevangenissen.
Israël wil ervoor zorgen dat een staakt-het-vuren tijdelijk is, zodat Hamas de overwinning niet kan claimen en de controle over Gaza kan herwinnen.
Na recente concessies van Hamas, gekoppeld aan Israëlische militaire stappen om de Egyptische grens te controleren, lijkt een staakt-het-vuren-overeenkomst echter waarschijnlijker dan voorheen – en misschien zelfs wenselijk voor de heer Netanyahu.
Maar de inwoners van Gaza zijn bezorgd en wantrouwend tegenover de Israëlische verklaringen. Mukhaymar Abu Saada is een politicoloog uit Gaza, wiens Al-Azhar-universiteit tijdens de gevechten werd verwoest. Nu hij met zijn gezin in Caïro is, zegt de heer Abu Saada dat hij ervan overtuigd is dat “wat de internationale gemeenschap ook zegt, Netanyahu naar Rafah zal gaan.”
Hij zei dat Netanyahu “zijn coalitieregering wil behouden, vervroegde verkiezingen wil vermijden, premier wil blijven en niet naar de gevangenis wil.” “Ik hoop alleen dat hij het doet op een manier die op humane wijze omgaat met Palestijnse burgers.”
Maar uiteindelijk, zei de heer Abu Saada, kan de heer Netanyahu “en Israël na deze oorlog niet winnen, niet met deze hoeveelheid dood en vernietiging, waarbij alle Palestijnse burgers en kinderen zijn omgekomen.”