Net als bij een tv-serie sla je een aflevering over en verlies je het verhaal uit het oog. De afgelopen maand twee van de meest succesvolle Hiphop Moderne artiesten – Kendrick Lamar en Drake – waren verwikkeld in een heen en weer rapgevecht dat dit weekend nieuwe niveaus bereikte toen Lamar ‘Maak kennis met Grahams” En “Niet zoals wijEn Drake viel.Het hart, deel zes“.
De clash is misschien wel het belangrijkste muziekevenement van de eerste helft van 2024, waarbij beide MC's sterke meningen over elkaar uiten op de nummers van de show, wat leidt tot secundaire discussies aangewakkerd door fan-bijenkorven, trollen, denkstukken en… Sociale media Draden. Hoewel de vroege uitwisselingen misschien enigszins de interesse van sommige luisteraars hebben gewekt, werd de inzet verhoogd na de release van Kendricks nummer “”trance“Afgelopen dinsdag. Op dat moment is het rundvlees iets groters geworden, evoluerend (of getransformeerd) van standaard rapmateriaal naar stormachtige wateren. Dit omvat beschuldigingen en uitwisselingen over serieuze onderwerpen: raciale authenticiteit, huiselijk geweld, onwettig vaderschap, morele houding, verzorging , hypocrisie, colorisme en zelfs kolonialisme.
Het conflict is nu volwassen genoeg om een bredere denkwijze te rechtvaardigen. Concreet een onderzoek naar wat dit rundvlees ons vertelt over het huwelijk van hiphop, conflict en internetcultuur.
Geen enkele reclamecampagne kan de verwachting opwekken die rapmeat creëert, soms uit het niets. Of we er nu van genieten of niet, we wachten allemaal op de volgende iteratie. Via Drake en Kendrick Lamar worden we eraan herinnerd hoe snel publieke ruzies de aandacht kunnen trekken – en de vele manieren waarop de digitale ruimteomgeving in 2024 kan bepalen hoe deze conflicten zich afspelen.
Voor een van de kunstenaars Je kunt nu de timing en het tempo van releases bepalen. In tegenstelling tot voorgaande jaren, toen populaire DJ's vaak diss-nummers op de radio mixten, kunnen artiesten tegenwoordig de release van deze nummers organiseren en rechtstreeks naar de luisteraars gaan via platforms zoals YouTube, InstagramEn x/twitter.
Ten tweede maakt de oorlog tegen de waarheid in het tijdperk van desinformatie het controleren van feiten irrelevant; Waar iemand in een nummer een andere artiest ook van beschuldigt, kan waar of onwaar zijn. Of we het geloven is vooral een kwestie van of we het willen geloven, en of de boodschap consistent is met onze reeds bestaande opvattingen. En hoewel onbetrouwbare beschuldigingen altijd waar zijn geweest in de rapmuziek, maakt de snelheid waarmee leugens zich tegenwoordig kunnen verspreiden het gemakkelijk dat belachelijke beweringen een eigen leven gaan leiden.
Ten slotte is er het spook van nepliedjes, gegenereerd door kunstmatige intelligentie. Dit doet ons aarzelen voordat we op een link klikken, terwijl we ons haasten om te debatteren over de waarheidsgetrouwheid van wat we gaan horen. Zeggen dat iemand ghostwriters gebruikte, was ooit de meest vernietigende beschuldiging in de hiphop. Tegenwoordig zijn er veel manieren om een liedje te componeren, en nog minder manieren om het verschil tussen ons en robots te zien. Dit kwam specifiek naar voren in april toen Drake “Taylor Made Freestyle” uitbracht, het nummer dat hij lijkt te gebruiken Amnesty International-Gegenereerde versie van de stem van Tupac Shakur. (rapzanger Liedje verwijderen Nadat de nalatenschap van Shakur een last onder dwangsom had gestuurd.)
Rapbattle, of het nu de vorm aanneemt van persoonlijke confrontaties of via diss-tracks wordt gevoerd, is altijd een van de belangrijkste sporten van hiphop geweest, gekenmerkt door geklets tussen artiesten, vaak – maar niet noodzakelijkerwijs – beledigend van toon. Het heeft wortels inTientallen‘En aanverwante implicaties in de Afro-Amerikaanse cultuur die gedijen op spontaniteit, humor en humor (vaak ten koste van anderen). Dus hoewel ‘vechten’ uitsluitend kan worden gedaan omwille van de concurrentie, vereist ‘rundvlees’ een zekere mate van intelligentie. persoonlijke vijandigheid tussen partijen. Wat er in 2024 gebeurt, waarin artiesten als Drake en Lamar b-bars verhandelen via IG-posts en YouTube-clips, en hun fans op sociale media over de verdiensten debatteren, markeert een nieuw tijdperk van rapvlees.
Zelfs deze samenvatting vertoont een zekere mate van recentheid: Competitieve poëzie Het bestond al eeuwen vóór de komst van hiphop in delen van de wereld. Er is echter iets speciaals aan de manier waarop conflicten zich afspelen in hiphop: beef is de drijvende kracht geweest achter enkele van de populairste nummers aller tijden, en het wordt in verband gebracht met geweld in de echte wereld. Het is een probleem waar hiphop in kleine venstertjes over nadenkt (vaak na het verlies van een populair figuur, zoals na de dood van Shakur en Notorious B.I.G. halverwege de jaren negentig) en vervolgens terugkeert naar de normale gang van zaken: rapper A.J. en B wisselen sarcasme uit, misschien meerdere keren. Soms wordt er een winnaar bekend gemaakt. Soms maakt het niet uit. Soms is er sprake van geweld. Soms is er sprake van een formele vredesonderhandelingen, zoals toen Jay-Z en Nas hun gevecht op het podium beëindigden tijdens een show in 2005. Vaak is er sprake van brede belangstelling: afspoelen, rappen, herhalen. In de digitale wereld beweegt de cyclus met de snelheid van een enkele klik.