Dit artikel bevat een discussie over moeilijke onderwerpen, waaronder medisch trauma, geweld en zelfmoord, die sommigen misschien willen vermijden
Hij was daar Er wordt de laatste tijd veel gesproken over waarschuwingen op tvwaarbij veel parelduikers het ronduit aan de kaak stelden en zeiden dat het letterlijk de shows verpestte.
Het is een discussie die steeds vermoeiender wordt, niet in de laatste plaats omdat het toepassen van eenvoudige waarschuwingen niets zal doen om het plezier te temperen, en dit geldt vooral voor soaps als Coronation Street en EastEnders.
Kijkers stemmen af om dingen te voelen, en een simpel duwtje zal daar niets aan veranderen.
De waarheid is dat shows voorzichtig moeten zijn met het opnemen van waarschuwingen voor een breed scala aan gevoelige inhoud die ze moedig uitbrengen, zoals medische scènes, geweld en zelfmoord. Deze waarschuwingen zijn essentieel voor kijkers die een zeer persoonlijke en emotionele ervaring hebben gehad met het onder ogen zien van deze problemen.
Ik heb een fobie dat mensen mijn hoofd aanraken. Ik trek me instinctief terug, duw weg, trek me terug. Omdat ik een beroerte heb gehad waarvan ik me niet kan herinneren dat ik die heb gehad.
Dit soort trauma blijft je bij, dus gezien hoe traumatiserend het is om dit soort beproevingen levendig op het scherm te zien, weet ik heel goed dat triggerwaarschuwingen essentieel zijn. — Ze zijn vaak verborgen, onopvallend en gemakkelijk over het hoofd te zien, en zijn eenvoudigweg bedoeld om degenen te beschermen die persoonlijke ervaring met het spel hebben.
Degenen die het geven van waarschuwingen steunen, worden echter vaak bekritiseerd als ‘wakker’ of ‘sneeuwvlokken’. Het is een perspectief dat vaak wordt verdedigd door individuen die nog nooit de pijnlijke waarheden hebben ervaren die ze ontkrachten, en die nooit te dichtbij hebben hoeven komen.
Maar het hoeft niet om grote reacties en verdeeldheid zaaiende ideeën te gaan; Het moet om kleine feiten gaan.
Ik was een kind toen ik een beroerte kreeg. Ik kan me de pijnlijke seconden daar niet herinneren, de momenten waarop mijn geest uit elkaar viel en opnieuw moest worden opgebouwd, op en neer, om nooit meer hetzelfde te zijn.
Het is een proces dat zich heeft voortgezet en de rest van mijn leven zal voortduren, waardoor ik vergeten en onuitsprekelijke woorden en drie veel zwakkere ledematen achterlaat.
Ik deed pijn voor het kind dat dit alleen moest doorstaan, zonder dat iemand het merkte. De gedachte zorgt er nog steeds voor dat er gal in mijn keel stijgt, en de pijn blijft.
Er schuilt zwakte en kwetsbaarheid in het niet herinneren, en een afstandelijk gevoel van verdriet. Ik kreeg een beroerte in de eerste momenten van mijn leven. Aan de ene kant heb ik niet het gevoel dat de ervaring volledig van mij is; In een ander geval voel ik me echter overweldigend en pijnlijk.
Persoonlijker, geladener en rommeliger kan het niet worden. Zoals ik getuige was Hollyoaks-personage Zain Rizwan's (Jonas Khan) doodsbange en aangrijpende beroertescène Onverwacht onthuld, voelde ik deze diepe pijn, deze pijn. De adem stokte in mijn longen; Mijn spieren spanden zich.
Triggerwaarschuwingen gaan niet alleen over grote reacties of het veroorzaken van diep trauma, hoewel dat het belangrijkste onderdeel is.
Het gaat ook over die momenten waarop je ‘oh’ zegt als je naar het scherm kijkt en iets ziet dat je een beetje van streek maakt of op je zenuwen werkt.
Het toevoegen van een waarschuwing om dat bittere moment te vermijden, zal de inhoud niet veranderen—Het zal mensen er niet van weerhouden dingen te voelen.
Er zou niets veranderen aan de presentatie als er een eenvoudig waarschuwingsbriefje werd geniet. Deze kwesties zijn tenslotte nooit mooi, en we moeten ze benaderen en ons er prettig bij voelen.
Maar als mensen die door deze verhalen worden getroffen, verdienen we het ook om na te denken over de manier waarop we media consumeren, die ons confronteren met de waarheden en leugens van onze ervaringen.—Wij verdienen het om een stap terug te kunnen doen.
Waarschuwing beschermt ons mogelijk niet tegen gevoelens van verrassing, verdriet of andere emoties, en soms is het vermijden van deze reacties niet nodig. Zeep kan een bevrijding zijn van de complexe emoties die we in het leven ervaren.
Ik ben getuige geweest van Emmerdale Marlon Dingle (gespeeld door Mark Charnock) heeft een beroerte gehadHet was ingetogen en veilig tegenover een personage dat ik mijn hele leven al kende.
Ik had er de controle over, kon stoppen, observeren met mijn vingers, me achter een kussen verstoppen als ik dat wilde – om dat moment te hebben, erin te zijn, erover na te denken, mijn lege ervaring te overdenken.
Als ik niet vooraf was gewaarschuwd voor de triggerwaarschuwingen en ITV Press het verhaal van tevoren had vrijgegeven, zou mijn reactie heel anders zijn geweest.
Het gaat ook niet om het verminderen van de waarde of het doel van soap – om ons te vermaken, te onderwijzen, ons harde en alledaagse waarheden te vertellen en te laten zien. Ik ben blij dat Hollyoaks dit probleem aanpakt. Uiteindelijk is mijn intense persoonlijke ervaring niet zo persoonlijk. Ongeveer 100.000 mensen krijgen een beroerte elk jaar.
Bovendien zijn dit vaak de meest impactvolle verhalen die in het publieke bewustzijn blijven hangen, en ze weigeren te worden gebagatelliseerd.
Hoewel fictieve versies van deze gebeurtenissen personages uit verschillende stadia en omstandigheden van het leven kunnen bevatten, blijft er een onderliggend gevoel van hun verbondenheid met de werkelijkheid bestaan: wat had kunnen zijn, wat had kunnen zijn en wat had moeten zijn.
Er is iets dat je aantrekt, je stoort, zich onder je huid nestelt.
Door de geschiedenis heen van soapseries zijn er meeslepende verhalen geweest die het publiek hebben geboeid. Van de traumatische nasleep van de zelfmoord van Aidan Connor (Shane Ward) tot de tragische en brutale haatmoord van Seb Franklin (Harry Vicinone) tot de onbelemmerde verkenning van de geassisteerde dood van Hayley Cropper (Jolie Hesmondhalgh), deze Coronation Street-verhalen laten een blijvende indruk achter op… kijkers en moeten ook waarschuwingen bevatten.
Ze moeten ook aanwezig zijn wanneer andere gevoelige onderwerpen, zoals huiselijk geweld, aan de orde komen, zoals te zien is in het verhaal van Maureen “Little Mo” Slater (Casey Ainsworth) in EastEnders, en de aangrijpende weergave van de verkrachting van Luke Morgan (Gary Lucy) door Hollyoaks. , dat al tientallen jaren wordt onderzocht, deze romans gingen over problemen uit de echte wereld. Deze belichaamde realiteit helpt de gebeurtenissen in het verhaal tot leven te brengen en maakt ze herkenbaar.
Door kijkers aan te sporen na te denken over hun reacties als ze met soortgelijke omstandigheden worden geconfronteerd, door hen voor te lichten en het bewustzijn te vergroten, wordt beoogd een sterke emotionele reactie uit te lokken.
Maar we moeten ook erkennen dat deze denkbeeldige dramatische dingen schade kunnen aanrichten als ze lijken op een traumatische gebeurtenis die de kijker aan de randen heeft meegemaakt als hij de geluiden, sensaties of smaak van zijn herinneringen kan imiteren.
Het is voor de niet-getroffenen moeilijk om deze wrede realiteit te onthouden en te begrijpen, maar dat betekent niet dat deze terzijde kan worden geschoven. We weten hoe krachtig deze samenzweringen kunnen zijn om de geest te veranderen en te beïnvloeden, dus triggerwaarschuwingen zijn slechts een natuurlijke reactie.
meer : The Legend of Emmerdale hekelt geliefde personages: 'Ze zouden daar niet moeten zijn!'
meer : Slechte adem, slechte verlichting en wind vangen: waarom ik een hekel heb aan seks in de ochtend
Zeep nieuwsbrief
Meld je aan voor dagelijkse soap-updates en onze wekelijkse editorspecial voor spannende exclusives en interviews. privacybeleid
Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en Google privacybeleid En Servicevoorwaarden Vooruitgang.