Julen LopeteguiHij lijkt geen ondertekenaar te zijn van de aantrekkelijke voetbalovereenkomst die bepaalt dat het aannemen van een baan terwijl een andere manager die baan niet heeft, niet wordt besproken. Hij is niet de eerste die deze gedragsmatige aardigheid vertrapt. En het zal niet de laatste zijn.
Lopetegui slaagde er echter in nog een stap verder te gaan: zijn vrienden in de media meldden dat hij ermee had ingestemd West HamDe nieuwe manager van de club werd maandagochtend aangekondigd, lang voordat de club die avond een overhaaste aankondiging deed David Moyesde meest succesvolle manager van de club in decennia, zal aan het einde van het seizoen vertrekken.
In de officiële verklaring van West Ham stond: “Het proces van het tekenen van de opvolger van David is begonnen.” Wat hij had kunnen zeggen was: ‘Het proces van de benoeming van Davids opvolger is afgerond.’ Maar misschien was dit te dicht bij de waarheid.
Gelukkig voor de raad van bestuur van de club koos Moyes ervoor om te vertrekken met alleen genereuze afscheidswoorden. Het was veel meer dan ze verdienden. Het is alsof de ambtstermijn van Lopetegui onder een slecht teken is geboren. Dit is niet ongebruikelijk voor de manier waarop West Ham zaken doet. Sommigen zullen misschien zeggen dat Lopetegui en West Ham-eigenaar David Sullivan elkaar verdienen.
“Toon wat klasse, West Ham”, zei de voormalige Engelse verdediger Stephen Warnock gisterochtend, toen er steeds meer onsmakelijke details over de behandeling van Moyes naar voren kwamen. Daar was weinig kans op, ben ik bang.
De regeerperiode van Julen Lopetegui bij West Ham begon onder een slecht teken, nadat hij ermee instemde de baan op zich te nemen terwijl David Moyes nog de leiding had.
Moyes is het beste wat West Ham is overkomen en verdient een betere behandeling na het winnen van de eerste titel van de club in 43 jaar
Klasse is helaas niet het eerste woord dat in je opkomt bij Sullivan of Lopetegui, maar de voormalige pornobaron heeft misschien wel de baas gevonden waar hij altijd naar verlangde. Misschien wordt dit een prachtige unie van gelijkgestemden.
Oliver Holt van Mail Sport schrijft dat Lopetegui en West Ham-eigenaar David Sullivan elkaar misschien verdienen na een gebrek aan vorm tijdens het rekruteringsproces.
Achttien maanden later, in december 2019, moest West Ham terugkeren naar Moyes om hem te vragen de rotzooi op te ruimen die Pellegrini had gemaakt. Moyes deed dat en nog veel meer. Nog maar elf maanden geleden won West Ham hun eerste Europese titel in 58 jaar toen ze de Europa League-finale in Praag wonnen.
Door deze overwinning was Moyes de enige Britse coach sinds Sir Alex Ferguson die een Europese titel won. Hij leidde West Ham naar de zesde plaats in de Engelse Premier League in het seizoen 2020/21 en de zevende plaats in het seizoen 2021/22. Ze bereikten dit seizoen de kwartfinales van de Europa League voordat ze – zoals iedereen doet – verloren van Bayer Leverkusen.
Maar dat is niet goed genoeg, zo lijkt het. Het is duidelijk dat veel fans vinden dat het tijd is voor verandering, en vele anderen wijzen op recente resultaten om dit gevoel te ondersteunen, niet in de laatste plaats de recente nederlagen die West Ham heeft geleden tegen Chelsea en Crystal Palace.
Vroeger had ik medelijden met Lopetegui nadat hij werd ontslagen door Real Madrid, maar ik heb geen medelijden meer met hem nadat ik deel uitmaakte van de smerige omgang van West Ham met Moyes.
Het lijkt gepast om erop te wijzen dat West Ham, ondanks alle kritiek op Moyes en zijn speelstijl, twee punten voorsprong heeft op Brighton & Hove Albion, dat wordt geleid door hun favoriete coach Roberto De Zerbi. Moyes moet dus nog steeds het juiste doen.
Grappig genoeg lijken de zaken een beetje achteruit te zijn gegaan sinds het geheim werd dat de club andere managers benaderde om het roer over te nemen aan het einde van het seizoen, terwijl Moyes nog steeds sprak over zijn hoop om bij de club te blijven en te tekenen. Nieuwe overeenkomst.
Hoe ga je om met een coach als Moyes? Ja, natuurlijk moeten we accepteren dat er een element van realpolitik zal zijn bij het aanstellen van een nieuwe manager. Clubs moeten plannen maken voor de toekomst. Maar West Ham had Moyes moeten vertellen dat hij had besloten om met iemand anders verder te gaan. Ze hadden eerlijk tegen hem moeten zijn. Toen ze gisteravond eindelijk bij hem aankwamen, was het kwaad al geschied.
Tegen die tijd hadden ze hem onderworpen aan ingetogen vernedering met hun expliciete en ongemakkelijke dansen met potentiële vervangers zoals Sporting Lissabon-coach Ruben Amorim en Lopetegui. Dit heeft kritiek opgeleverd van clublegendes als Tony Cottee en Frank McAvennie. Moyes en de supporters van de club verdienden veel, veel beter.
West Ham is bekritiseerd vanwege de slechte resultaten, maar ligt nog steeds voor op Brighton, dat geen resultaten ontving
West Ham en zijn eigenaar, David Sullivan, onderwierpen Moyes aan vernedering nadat het tapijt onder hem vandaan werd getrokken.
Het was een teken van hoeveel wrok de aanpak van de club had veroorzaakt om te voorkomen dat manager Tim Steden, die de zoektocht naar een opvolger leidde terwijl Moyes nog praatte over het tekenen van een nieuw contract aan het einde van het seizoen, niet zou spelen. Toegang tot de kleedkamer voor de rest van de campagne.
Je zou gemakkelijk kunnen stellen dat Sullivan – en de hiërarchie van de club – West Ham een plaats in de Europese competitie van volgend seizoen hebben gekost door de manier waarop ze vorige maand het gezag van Moyes ondermijnden. Ze trokken het kleed onder hem vandaan.
Er staat echter een eerbetoon aan Moyes gepland voorafgaand aan zijn laatste wedstrijd in het London Stadium tegen Luton op zaterdag. De fans zullen hem hartelijk welkom heten, want ondanks alle recente tegenstand weten ze wat Moyes voor de club heeft gedaan. Misschien komt Sullivan in de geest van de zaak en geeft hem een stuk blik als afscheidscadeau.
Je rende naar Roger
Je hebt ongetwijfeld genoeg gelezen over hoe ik de afgelopen weken heel langzaam een lange afstand heb gelopen. Maandag heb ik heel langzaam een korte afstand gelopen.
Deze keer was het tijdens een fantastisch publieksevenement in Oxford om de 70e verjaardag te vieren van Sir Roger Bannister die de eerste mijl in minder dan vier minuten aflegde op het Iffley Road-parcours. Ik had het geluk om Sir Roger een paar jaar voor zijn dood te interviewen en met een man te spreken die een van de grote mijlpalen in de moderne sport heeft bereikt.
De race eindigde op maandagochtend op het Iffley Road-parcours, en terwijl we eromheen liepen, herinnerde ik me dat Sir Roger zei dat hij pas op die dag in 1954 had besloten te racen toen hij naar de vlag op de toren van St. John the Evangelist keek. in de verte en zag dat de wind in een geschikte richting waaide.
De kerk staat er nog steeds. De wetenschap is er nog steeds. Het waaide nog steeds in de wind.
Ik nam deel aan een race in Oxford om de 70e verjaardag te vieren van Sir Roger Bannister, die de eerste mijl in minder dan vier minuten aflegde op het Iffley Road-parcours
Onderschat nooit de kracht van sport
Het mooie van sport is dat het je drama geeft, op welk niveau je het ook bekijkt. Op zaterdagochtend, voordat ik naar de wedstrijd van Manchester City Wolves ging kijken, stopte ik om de tweede helft van de U-16 Girls' League-titelbeslisser te bekijken, waarin de dochter van mijn collega speelde.
Charlotte stond met 2-1 achter en werd over het algemeen uit de wedstrijd gehaald door een ietwat angstaanjagende en over het algemeen uitstekende rechtsback. Met nog een kwartier te gaan pakte Charlotte de bal bij de zijlijn weg van de tegenstander, schoof een paar meter op en schoof de bal over de doelman. Cue de heisa.
Een paar minuten later scoorde haar team opnieuw een doelpunt en won de titel. Ik zag Erling Haaland later die dag vier doelpunten maken en was vervuld van verbazing over zijn kracht, atletisch vermogen en vaardigheid, maar het is het Charlotte-doelpunt dat het langst in mijn geheugen zal voortleven.