Een angstaanjagende vliegtuigcrash waarbij 265 passagiers en vijf mensen op de grond om het leven kwamen, vond slechts enkele weken na 11 september plaats, terwijl de alarmtoestand al hoog was. New Yorkse stad. Na langdurig onderzoek naar hoe dit gebeurde, onthulde de cockpitopname van het vliegtuig de gruwelijke laatste woorden van de piloot, vlak voor de botsing.
Op 12 november 2001 kreeg vlucht 587 van American Airlines te maken met turbulentie van een vliegtuig van Japan Airlines ervoor en begon zijwaarts te glijden, waardoor de verticale stabilisator het begaf en loskwam van het vliegtuig.
Nadat hij de stabilisator had verloren, begon hij te dalen en kwam in een vlakke spin terecht terwijl de piloten moeite hadden om hem onder controle te houden terwijl beide motoren gescheiden waren van de vleugels.
Uiteindelijk stortte het vliegtuig neer in Belle Harbor in Queens, New York, tussen Newport Avenue en 131 Beach Street, waarbij iedereen aan boord en vijf mensen op de grond omkwamen.
Kort voordat het vliegtuig de grond raakte De cockpitrecorder registreerde de laatste woorden van de 34-jarige eerste officier Sten Mullen.
'Waar we in godsnaam in zitten, we zitten vast,' zei hij. Je kunt de kapitein van het vliegtuig, Edward Stites, 42, horen antwoorden: “Ga eruit, ga eruit.”
Omdat het incident slechts twee maanden en één dag na de aanslagen van 11 september plaatsvond, die ook in New York plaatsvonden, werden verschillende grote gebouwen geëvacueerd, waaronder het Empire State Building en het hoofdkwartier van de Verenigde Naties.
Er deden geruchten de ronde dat het incident het resultaat was van een terroristisch complot dat tot verontwaardiging leidde in de Verenigde Staten, maar uiteindelijk vond het onderzoek geen bewijs dat er een terrorist in het vliegtuig zat.
Het onderzoek duurde drie maanden, waarbij 349 interviews werden afgenomen en delen van het vliegtuig werden verzameld en gereconstrueerd.
De National Transportation Safety Board (NTSB) in de Verenigde Staten concludeerde dat de enorme druk op de verticale stabilisator te wijten was aan “onnodige en buitensporige” roerinvoer door de eerste officier en niet aan turbulentie veroorzaakt door de Japanse 747 in de neus.
De NTSB verklaarde ook dat “als de eerste officier zou stoppen met het leveren van aanvullende input, het vliegtuig zou stabiliseren.”
Andere meespelende factoren waren de ontwerpkenmerken van het gevoelige roersysteem van de Airbus A300-600 en elementen van het Advanced Aircraft Maneuvering Training Program van US Airways.
Wat betreft de reden waarom de verticale stabilisator loskwam, concludeerde de NTSB dat het materiaal faalde omdat het buiten de ontwerpgrenzen werd belast.